Stanisław Soldenhoff

Stanisław Soldenhoff

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1928 Poznań
Data śmierci	25 stycznia 2019
docent nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1965 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1969 (docentura) Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
docent w Instytucie Nauk Społecznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
Odznaczenia

Stanisław Soldenhoff (ur. 29 listopada 1928 w Poznaniu, zm. 25 stycznia 2019) – polski prawnik, filozof i etyk marksistowski, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Syn Maksymiliana i Marii z Kałamajskich. Przed II wojną ukończył szkołę czteroklasową w Poznaniu. Po śmierci ojca zamordowanego przez Gestapo, został wysiedlony wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa (Warszawa i wieś pod Radomiem). W 1945 trafił do Torunia.

W 1948 zdał w Toruniu egzamin dojrzałości. W 1952 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i podjął pracę na macierzystej uczelni. W 1958 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim i został tam zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Filozofii. Tam też w 1965 na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Marka Fritzhanda rozprawy pt. „System etyki W.D. Rossa” uzyskał stopień naukowy doktora. Następnie w 1965 został docentem w Katedrze Filozofii i Myśli Społecznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i kierownikiem tej katedry (do 1976). Następnie został kierownikiem Zakładu Etyki w Instytucie Nauk Społecznych UMK i kuratorem Zakładu Filozofii w tym Instytucie (do 1980). Na emeryturę przeszedł w 1991.

Uznawał się za myśliciela marksistowskiego.

Opublikował m.in. prace: O intuicjonizmie etycznym. Obowiązek i wartość w systemie W.D. Rossa (PWN, 1969), Wprowadzenie do etyki (PWN, 1972), Człowiek i wartości moralne (współautor: Zdzisław Jerzy Czarnecki, Wydawnictwo Lubelskie, 1989)

Był promotorem 15 doktoratów:

• Jan Dębowski: „Problematyka nauki polskiej w publicystyce neotomistycznej” (1972)
• Włodzimierz Tyburski: „Myśl etyczna pozytywizmu polskiego” (1974)
• Stanisław Katafias: „Poglądy etyczne Czesława Znamierowskiego” (1976)
• Edmund Fryckowski: „Filozofia społeczna Jana Śniadeckiego” (1976)
• Tomasz Bochat: „Dialektyka historii. Historyczny aspekt egzystencji społecznej w ujęciu polskiej myśli filozoficzno-historycznej na tle nauki europejskiej” (1976)
• Ryszard Wiśniewski: „Dobro. Moralność. Szczęście i Piękno. Studium aksjologiczne Władysława Tatarkiewicza” (1976)
• Stanisław Śmieszek: „Doktryna moralna Ludwika KrzywickiegO” (1976)
• Jerzy Broda: „Etyka Henryka Elzenberga” (1979)
• Krystyna Osmańska: „Antynomie myślenia i działania według Prób Montaigne'a” (1979)
• Ryszard Jadczak: „Poglądy filozoficzne Władysława Witwickiego. Z laickiej tradycji nauki polskiej” (1980)
• Witold Tulibacki: „Poglądy etyczne Tadeusza Kotarbińskiego (1981)
• Jadwiga Cierniak: „Skuteczność a moralność działania” (1981)
• Maria Lewandowska: „Światopogląd Alberta Schweitzera a zagadnienia postępu. Nauka wartości cywilizacja” (1981)
• Andrzej Masłowski: „Poglądy filozoficzno-etyczne i społeczne Sergiusza Hessena” (1984)
• Jolanta Żelazna: „Myślenie »istotne« w filozofii Martina Heideggera jako kontynuacja nietzscheańskiej filozofii czasu” (1986)

Otrzymał następujące odznaczenia:

• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1974)
• Złoty Krzyż Zasługi (1976)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984).

Zmarł 25 stycznia 2019. Został pochowany 30 stycznia 2019 na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.