Przejdź do zawartości

USS O’Bannon (DD-450)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS O’Bannon (DD-450)
Ilustracja
USS „O’Bannon” w Mare Island Naval Shipyard w 1951 roku
Klasa

niszczyciel

Typ

Fletcher

Historia
Stocznia

Bath Iron Works Corp.

Położenie stępki

3 marca 1941

Wodowanie

19 lutego 1942

 US Navy
Wejście do służby

26 czerwca 1942

Wycofanie ze służby

30 stycznia 1970

Los okrętu

sprzedany na złom 6 czerwca 1970

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

2050 ton

Długość

114,7 m

Szerokość

12,1 m

Zanurzenie

4,2 m

Napęd
60 000 SHP,
2 śruby
Prędkość

38 węzłów

Zasięg

6500 mil / 15 węzłów

Uzbrojenie
5 x 127 mm
10 x 40 mm
7 x 20 mm
10 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm
6 miotaczy bomb głębinowych
2 zrzutnie bomb głębinowych
Załoga

329

USS O’Bannon (DD-450) – amerykański niszczyciel typu Fletcher, służący w United States Navy w czasie II wojny światowej.

"O’Bannon” był drugim okrętem Marynarki noszącym nazwę upamiętniającą kapitana marynarki Presleya O’Bannon'a (1776–1850).

Stępkę okrętu położono 3 marca 1941 w stoczni Bath Iron Works Corp. w Bath w stanie Maine. Zwodowano go 19 lutego 1942; matką chrzestną okrętu była pani E. F. Kennedy, potomkini kapitana O’Bannon'a. Okręt oddano do służby 26 czerwca 1942 roku, z komandorem porucznikiem Edwinem R. Wilkinsonem jako dowódcą.

Brał aktywny udział zwłaszcza w kampanii w archipelagu Wysp Salomona, w tym w I bitwie pod Guadalcanalem (1942), bitwie w zatoce Kula (1943), bitwie pod Kolombangarą (1943) i bitwie pod Vella Lavella (1943), później m.in. w bitwie o Leyte (1944).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]