Przejdź do zawartości

Wilgotność względna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wilgotność względna – stosunek ciśnienia cząstkowego pary wodnej zawartej w powietrzu do ciśnienia pary nasyconej[1][2], co jest równoważne stosunkowi wilgotności bezwzględnej do wilgotności maksymalnej w danej temperaturze[1].

Ciśnienie cząstkowe jest (zgodnie z prawem Daltona) ciśnieniem, jakie miałby gaz, gdyby zajmował całą dostępną objętość.

Wilgotność względna jest niemianowana i zawiera się w przedziale od 0 do 1, często wyrażana w procentach[2] (100% = 1). Wilgotność względna równa 0 oznacza powietrze całkowicie suche, zaś równa 1 oznacza powietrze całkowicie nasycone parą wodną[1]. Przy wilgotności względnej równej 1 oziębienie powietrza daje początek skraplaniu pary wodnej. Pomiaru wilgotności względnej można wykonać za pomocą higrometru lub mierząc temperaturę dwoma termometrami – suchym i mokrym (układ taki nazywa się psychrometrem)[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Wiesław Pudlik, Termodynamika, wyd. 3, Politechnika Gdańska, 2007, s. 296–297, ISBN 978-83-904107-8-4 [dostęp 2021-04-26].
  2. a b Relative Humidity, [w:] Jan W. Gooch (red.), Encyclopedic Dictionary of Polymers, wyd. 2, Springer, s. 622–623, DOI10.1007/978-1-4419-6247-8, ISBN 978-1-4419-6246-1.