Zigfrīds Meierovics

Zigfrīds Anna Meierovics

Zigfrīds Meierovics
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1887 Durbe
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1925 Tukums
Premier Łotwy
Okres	od 28 czerwca 1923 do 26 stycznia 1924
Przynależność polityczna	Łotewski Związek Rolników
Poprzednik	Jānis Pauļuks
Następca	Voldemārs Zāmuels
Premier Łotwy
Okres	od 19 czerwca 1921 do 26 stycznia 1923
Przynależność polityczna	Łotewski Związek Rolników
Poprzednik	Kārlis Ulmanis
Następca	Jānis Pauļuks
Minister spraw zagranicznych Łotwy
Okres	od 18 listopada 1918 do 26 stycznia 1924
Przynależność polityczna	Łotewski Związek Rolników
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	Ludvigs Sēja
Odznaczenia

Zigfrīds Anna Meierovics (ur. 5 lutego 1887 w Durbe w Kurlandii, zm. 22 sierpnia 1925 roku w Tukumie) – łotewski polityk, pierwszy minister spraw zagranicznych Łotwy i szef jej rządu w latach 1921–1924.

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiego lekarza i łotewskiej pani domu. Jako że matka zmarła w dwa dni po urodzeniu chłopca, a ojciec cierpiał na chorobę psychiczną, przez okres dzieciństwa opiekował się nim mieszkający w Sibile wuj. Ukończył gimnazjum miejskie w Tukumie (1905), by podjąć naukę w ryskiej szkole handlowej. Od 1907 do 1911 studiował na tamtejszej Politechnice.

W 1918 został członkiem Tymczasowej Łotewskiej Rady Narodowej (Latvijas Pagaidu Nacionala Padome), z jej ramienia ubiegał się w Londynie o uznanie młodej republiki przez Wielką Brytanię, co nastąpiło de facto 11 listopada 1918.

U progu niepodległości był członkiem pierwszego Sejmu Republiki. 19 listopada 1918 – w dzień po formalnym ogłoszeniu niepodległości przez Łotwę – został mianowany ministrem spraw zagranicznych. Funkcję sprawował do stycznia 1925. Do jego osiągnięć dyplomatycznych należy zaliczyć uznanie Łotwy de iure przez mocarstwa i przyjęcie jej do Ligi Narodów, traktaty pokojowe z Niemcami i Rosją Sowiecką w 1920, przygotowanie sojuszu obronnego z Estonią oraz poprawne ułożenie stosunków z Polską.

Dwukrotnie pełnił urząd premiera Łotwy: pierwszy raz od 19 czerwca 1921 do 26 stycznia 1923, następnie od 28 czerwca 1923 do 26 stycznia 1924. Zginął tragicznie w katastrofie samochodowej w pobliżu Tukumy w wieku 38 lat.

Odznaczony licznymi odznaczeniami (łotewskim, francuskim, estońskim, polskim i watykańskim) między innymi: Orderem Trzech Gwiazd 1 klasy, Orderem Pogromcy Niedźwiedzia, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, francuską Legią Honorową i Krzyżem Wojennym. W 2010 była redaktor naczelna pisma "Diena" Sarmīte Ēlerte poinformowała o planach powołania do życia Towarzystwa na rzecz Postępowych Przemian im. Zigfrīdsa Meierovicsa (łot. «Meierovica biedrība par progresīvām pārmaiņām»).

Bibliografia

• Roszkowski W., Kofman J. (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005.
• Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Łotewskiej. mfa.gov.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)]. (łot.)