Jezici Evrope
Većina jezika Evrope pripada indoevropskim jezicima. Drugi po redu slede ugrofinski jezici a nakon njih ostale skupine.
Od priznatih jezika Evrope njihov broj po državama iznosi: Albanija (7; ukupno 7), Andora (3; ukupno 5), Austrija (9; ukupno 20), Belgija (10; ukupno 29), Belorusija (2; ukupno 11), Bosna i Hercegovina (4; ukupno 8), Bugarska (11; ukupno 16), Crna Gora (4; ukupno 4), Češka (10; ukupno 20), Danska (7; ukupno 13), Estonija (2; ukupno 18), Finska (12; ukupno 23), Francuska (23; ukupno 62), Gibraltar (2; ukupno 3), Grčka (14; ukupno 24), Hrvatska (7; ukupno 22), Irska (5; ukupno 5), Island (2; ukupno 2), Italija (33; ukupno 42), Latvija (5; ukupno 13), Lihtenštajn (3; ukupno 4), Litva (4; ukupno 12), Luksemburg (3; ukupno 6), Mađarska (9; ukupno 17), Makedonija (9; ukupno 10), Malta (4; ukupno 4), Moldavija (5; ukupno 13), Nizozemska (15; ukupno 38), Norveška (10; ukupno 20), Nemačka (27; ukupno 69), Poljska (14; ukupno 20), Portugal (8; ukupno 9), Rumunjska (15; ukupno 23), Rusija (evropska Rusija 60, za dva je nepoznat broj govornika; cijela Rusija 100; ukupno 123), San Marino (2; ukupno 2), Slovačka (10; ukupno 13), Slovenija (4; ukupno 10), Srbija (14; ukupno 21), Španija (14; ukupno 21), Švedska (12; ukupno 30), Švajcarska (12; ukupno 26), Turska (evropska Turska 12, za jedan nije poznat nijedan govornika; cijela Turska 34, ukupno 45), Ujedinjeno Kraljevstvo (12; ukupno 56), Ukrajina (13; ukupno 42), Vatikan (1; ukupno 1)[1].
Mongolski jezici
[uredi | uredi izvor]- kalmički
Turkijski jezici
[uredi | uredi izvor]Ogurski jezici
[uredi | uredi izvor]- čuvaški
Oguski jezici
[uredi | uredi izvor]Kipčački jezici
[uredi | uredi izvor]- krimski tatarski
- karačaj-balkarski
- karaimski
- kazaški
- kumički
- nogajski
- tatarski
- urumski
Baskijski jezik je izolovani jezik na severu Pirinejskog poluostrva, i kao takav nije povezan niti s jednim od navedenih jezika.
Ugrofinski jezici su podporodica uralskih jezika.
- estonski
- finski
- mađarski
- ingrijski
- karelijski
- kantijski
- komski
- livonijski
- mansi
- marijski
- mordvinski
- permski
- sami jezici:
- inarski laponski
- kildinski laponski
- luleski laponski
- severni laponski
- piteski laponski
- skoltski laponski
- južni laponski
- terski laponski
- umeski laponski
- udmurtski
- vepski
- võro
- votički
Severni kavkaski jezici
[uredi | uredi izvor]Severozapadni kavkaski jezici
[uredi | uredi izvor]- abazinski
- abhaski
- adigejski
- kabardinski
Severoistočni kavkaski jezici
[uredi | uredi izvor]To je semitski jezik koji se govori na Malti i povezan je s arapskim, ali se piše latiničnim pismom. Kao službeni jezik, njime govori najmanje stanovnika Evropske unije.
Južni kavkaski jezici
[uredi | uredi izvor]- gruzinski
- laski
- megrelski
- svanski
Većina jezika Evrope su indoevropski jezici. Ova velika porodica jezika razvila se iz jezika koji se govorio pre više hiljada godina, a stručno se naziva protoindoevropski jezik.
- kuronski
- latgalijski
- latvijski
- litvanski
- staropruski (izumro)
- žemaitski (po nekima je narečje litvanskog)
- kornijski - oživljen
- kumbrijski - izumro
- bretonski
- velški
Severni germanski
[uredi | uredi izvor]- zapadni (ostrvski) skandinavijski
- islandski
- ferojski
- norn (izumro)
- istočni (kontinentalni) skandinavijski
Zapadni germanski
[uredi | uredi izvor]- labski germanski jezici
- visokonemački jezici
- standardni nemački jezik (Hochdeutsch)
- srednjonemački
- jidiš
- istočnosrednjonemački
- zapadnosrednjonemački
- gornjonemački
- alemanski
- alzaški
- huteritski ("Tirolski")
- švajcarski nemački
- austro-bavarski
- alemanski
- visokonemački jezici
- niskofranački jezici
- niskonemački jezici
- zapadnoniskonemački
- istočnoniskonemački
- plautdietsch (menonitski niskonemački)
- anglofrizijski jezici
- frizijski
- zapadni frizijski
- saterlandski frizijski (istočni frizijski)
- severni frizijski
- angliski jezici
- engleski
- škotski engleski (scots)
- zapadnoindijski engleski
- yola (izumro u 19. stoljeću)
- tok pisin
- hiberno-engleski
- šelta (pomješan s irskim)
- frizijski
Istočnogermanski
[uredi | uredi izvor]- gotski (izumro)
- burgundijski (izumro)
- krimski gotski (izumro u 19. stoljeću)
- lombardijski (izumro)
- vandalski (izumro)
Romanski jezici su nastali iz vulgarnog latinskog jezika koji se govorio širom Rimskog carstva.
Iberoromanski jezici i dijalekti
[uredi | uredi izvor]- aragonski
- asturski
- mirandski
- katalonski
- istočni katalonski
- alguerški
- balearski
- središnji katalonski
- severni katalonski
- zapadni katalonski
- severozapadni katalonski
- valensijski
- istočni katalonski
- fala (Ekstremadura)
- galicijski
- eonavijski (galicijsko narečje s tragovima asturijskog)
- ladino
- mozarabski jezik (izumro)
- portugalski
- portuñol
- Španski jezik
- estramadurski jezik
- aljama
- frankoprovansalski
- langue d'oïl
- oksitanski
- gaskonjski
- Aranese
- Auvergnat
- Languedocien
- Limousin
- provansalski
- šuadit (judeo-provansalski) (izumro 1977)
- gaskonjski
- korzikanski
- dalmatski
- italijanski
- emilijano-romanjolo
- judeotalijanski
- ligurski
- monegaški
- lombardski
- napuljski
- pijemontski
- sardinski jezici
- kampidanski
- galurski
- logudorski
- sasarski
- sicilijanski
- venecijanski
- češki
- kašupski
- poljski
- polapski (izumro)
- pomeranijski (izumro)
- slovinački
- lužičkosrpski
- donjolužičkosrpski
- gornjolužičkosrpski
- beloruski
- ruski
- rusinski
- karpatski rusinski (rutenijski)
- panonsko rusinski (rusnački)
- ukrajinski
Istorija pisama
[uredi | uredi izvor]Pisani sistem u Evropi temelji se na fonografsko-azbučnom načelu. Njegov izvor je severnosemitski (2000-1700 s. e.), zatim prenesen u Evropu preko Grka i od tamo predstavljen Rimljanima u 6. stoleću stare ere. Latinski se alfabet razvio na nekoliko načina. U srednjem veku, karolinška minuskula bila je najvažnija varijacija latinskog pisma. Iz nje su se razvile dve grane: gotička koja se upotrebljavala u Nemačkoj i italijansko-antičko-latinska koja se i danas upotrebljava. (U Irskoj se upotrebljava i posebni irski tip.)
Neke nacije Evrope su i prije toga razvile svoja vlastita pisma, npr. Germani su upotrebljavali rune (3. do 17. st.).
Jezici po evropskim državama :
- 1. Albanija (7; ukupno 7): gegijski jezik (1,800.000; 2007), toskijski jezik (2,900.000; 1989), vlaški romski (60.000; 1991), makedorumunski (10.000; Salminen 1993), srpski (297.000; 2007).), makedonski (150.000), grčki (60.000; 1989)[2]
- 2. Andora (3; ukupno 5): katalonski (31.000; 1990), francuski (2.400; 1986), španski (24.600; 1986)[3].
- 3. Austrija (9; ukupno 20),
- 4. Belgija (10; ukupno 29),
- 5. Belorusija (2; ukupno 11),
- Bosna i Hercegovina (4; ukupno 8),
- Bugarska (11; ukupno 16),
- Crna Gora (4; ukupno 4),
- Češka (10; ukupno 20),
- Danska (7; ukupno 13),
- Estonija (2; ukupno 18),
- Finska (12; ukupno 23),
- Francuska (23; ukupno 62),
- Gibraltar (2; ukupno 3),
- Grčka (14; ukupno 24),
- Hrvatska (7; ukupno 22),
- Irska (5; ukupno 5),
- Island (2; ukupno 2),
- Italija (33; ukupno 42),
- Kosovo (albanski, srpskohrvatski, turski, romski)
- Latvija (5; ukupno 13),
- Lihtenštajn (3; ukupno 4),
- Litvanija (4; ukupno 12),
- Luksemburg (3; ukupno 6),
- Mađarska (9; ukupno 17),
- Makedonija (9; ukupno 10),
- Malta (4; ukupno 4),
- Moldavija (5; ukupno 13),
- Nizozemska (15; ukupno 38),
- Norveška (10; ukupno 20),
- Nemačka (27; ukupno 69),
- Poljska (14; ukupno 20),
- Portugalija (8; ukupno 9),
- Rumunjska (15; ukupno 23),
- Rusija (evropska Rusija 60, za dva je nepoznat broj govornika; cijela Rusija 100; ukupno 123),
- San Marino (2; ukupno 2),
- Slovačka (10; ukupno 13),
- Slovenija (4; ukupno 10),
- Srbija (14; ukupno 21),
- Španija (14; ukupno 21),
- Švedska (12; ukupno 30),
- Švajcarska (12; ukupno 26),
- Turska (evropska Turska 12, za jedan nije poznat nijedan govornika; cijela Turska 34, ukupno 45),
- Ujedinjeno Kraljevstvo (12; ukupno 56),
- Ukrajina (13; ukupno 42),
- Vatikan (1; ukupno 1): italijanski; jedan je izumro: latinski.