Kristof Kolomb'un Yolculukları

1492 ve 1504 yılları arasında İtalyan denizci ve kâşif Kristof Kolomb, İspanya'nın Katolik Hükümdarları adına Karayipler'e ve Orta ve Güney Amerika'ya dört transatlantik deniz seferi düzenledi. Bu yolculuklar Yeni Dünya'nın geniş kitlelerce bilinmesine yol açtı. Bu atılım, Keşifler Çağı olarak bilinen dönemi başlatarak Amerika kıtasının sömürgeleştirilmesini, bununla bağlantılı biyolojik alışverişi ve Atlantik ötesi ticaretin de başlangıcı oldu. Etkileri ve sonuçları günümüze kadar devam eden bu olaylar, sıklıkla modern çağın başlangıcı olarak anılır.

Ceneviz Cumhuriyeti'nde doğan Kolomb, baharatların ve diğer değerli doğu mallarının Doğu Asya'daki kaynağı olduğu düşünülen Baharat Adaları'na batıya doğru bir rota arayışında yelken açan bir denizciydi. Kolomb, Asya'yı keşfetme tutkusunda kısmen 13. yüzyıl İtalyan kâşifi Marco Polo'dan ilham almıştı. Başlangıçta "Hint Adaları"na ulaştığına olan inancı, "Batı Hint Adaları" adının Bahamalar ve Karayip adalarına bağlanmasıyla sonuçlandı.

Kolomb'un seyahatleri sırasında Amerika'da Yerli Amerikalılar yaşıyordu ve Kolomb daha sonra İspanyolların Amerika'yı fethetmesinin başlangıcına katıldı. Kolomb 1506'da öldü ve ertesi yıl, Yeni Dünya'ya, benzersiz bir kara parçası olduğunu fark eden Amerigo Vespucci'nin ardından "Amerika" adı verildi. Asya'ya batıya doğru bir rota arayışı, Magellan seferinin Pasifik Okyanusu'nu geçip Güneydoğu Asya'ya ulaşması ve ardından Avrupa'ya dönüp dünyanın çevresini dolaşmasını tamamlamasıyla 1521'de tamamlandı.

Öncesi

Kolomb'un zamanındaki birçok Avrupalı, İskandinav kâşiflerin Grönland'dan başlayarak Kuzey Amerika bölgelerini kolonileştirmelerine rağmen, Avrupa, Asya ve Afrika'yı tek ve kesintisiz bir okyanusun çevrelediğini varsayıyordu. İskandinavlar, Kuzey Amerika'da yüzlerce yıl varlıklarını sürdürdüler, ancak Kuzey Amerika yerleşimleri ile Avrupa arasındaki temaslar 15. yüzyılın başlarında neredeyse tamamen sona ermişti.

15. yüzyılın ortalarına kadar Avrupa, Moğol İmparatorluğu'nun (Pax Mongolica veya Moğol Barışı) egemenliği altında ipek, baharat ve afyon gibi değerli malların kaynakları olan Çin ve Hindistan'a güvenli bir kara geçişi sağladı. 1453'te Konstantinopolis'in Osmanlı İmparatorluğu tarafından fethedilmesiyle birlikte Avrupa ülkeleri, yeni ticaret rotaları belirlemek ve kurmak için okyanus seferleri yoluyla barut imparatorluklarının hakim olduğu İpek Yolu ile rekabet etmeye çalıştı.

Portekiz, denizaşırı ticaret yollarını takip etmekle ilgilenen başlıca Avrupa gücüydü; İspanya'nın öncülü olan komşu Kastilya Krallığı, Reconquista sırasında Mağribilerden geri almak zorunda olduğu kara alanı nedeniyle Atlantik'i keşfetmeye biraz daha geç başlamıştı. Bu durum, 1469'da Kastilya Kraliçesi I. Isabella ve Aragon Kralı II. Ferdinand'ın (birlikte İspanya'nın Katolik Hükümdarları olarak bilinir) evlilik yoluyla hanedan birleşmesi ve 1492'de ortak yöneticilerin haraç yoluyla Kastilya'ya Afrika malları sağlayan Mağribi Granada krallığını fethetmesiyle Reconquista'nın tamamlanmasının ardından 15. yüzyılın sonlarına kadar değişmeden kaldı. Yeni kurulan İspanyol İmparatorluğu, yeni ticaret yolları bulma ve Portekiz'in 1481 papalık fermanı Aeterni regis ile Afrika ve Hint Okyanusu'nda güvence altına aldığı tekeli aşma umuduyla Kolomb'un seferini finanse etmeye karar verdi.

Planlanan deniz rotası

Kolomb'un coğrafi kavramları (bej) bilinen kara kütleleriyle ve Juan de la Cosa'nın çizdiği (siyah) sınırlarla karşılaştırılmıştır

Asya'ya yeni bir rotaya duyulan ihtiyaç nedeniyle, 1480'lerde Kristof ve kardeşi Bartholomew, tek parça bir "Okyanus Denizi" olduğuna inanılan Atlas Okyanusu'nun üzerinden doğrudan batıya yelken açarak Hindistan Adaları'na (o zamanlar kabaca tüm güney ve doğu Asya olarak yorumlanıyordu) seyahat etme planı geliştirdiler. Yaklaşık 1481'de, Floransalı kozmograf Paolo dal Pozzo Toscanelli, Kolomb'a, efsanevi Antillia adasından başka hiçbir ara kara parçası olmaksızın böyle bir rotayı tasvir eden bir harita gönderdi. 1484'te, o zamanlar Kastilya tarafından fethedilen Kanarya Adalarındaki La Gomera adasında, Kolomb, El Hierro'nun bazı sakinlerinden batıda bir grup ada olması gerektiğini duydu.

Sadece Eski Dünya'yı tasvir eden "Kolomb haritası", yaklaşık 1490 yılında Lizbon'daki Bartolomeo ve Kristof Kolomb'un atölyesinde çizildi.

Marco Polo'nun Le livre des merveilles adlı eserinin Latince baskısı üzerine Christopher Columbus'un el yazısıyla yazdığı notlar

Avrupalıların Dünya'nın düz olduğunu düşünmeleri nedeniyle Kolomb'un planı için destek elde etmekte zorluk çektiği yönündeki yaygın bir yanlış anlama, Protestanların Katolikliğe karşı 17. yüzyıldaki kampanyasına kadar uzanabilir ve Washington Irving'in 1828 tarihli Columbus biyografisi gibi eserlerde popüler hale getirildi. Aslında, Dünya'nın küresel olduğu bilgisi yaygındı, Antik Yunan biliminin genel görüşüydü ve Orta Çağ boyunca destek kazandı (örneğin, Bede bunu The Reckoning of Time'da belirtir). Columbus zamanındaki ilkel deniz navigasyonu hem yıldızlara hem de Dünya'nın eğriliğine dayanıyordu.

İlk sefer (1492-1493)

Kolomb ve mürettebatı, Doğu'ya daha kısa bir rota bulmak için batıya doğru yaptığı yolculukta, en büyüğü bir karak (İspanyolca: nao) olan üç orta boy gemiye bindi, Juan de la Cosa'nın sahibi olduğu ve kaptanlığını yaptığı Santa María, doğrudan Kolomb'un komutası altındaydı. Diğer ikisi daha küçük karavelalardı; birinin adı kaybolmuştur, ancak Kastilya'daki Pinta ("boyalı olan") takma adıyla bilinmektedir. Diğeri, Santa Clara, muhtemelen sahibi Moguer'li Juan Niño'ya atıfta bulunarak Niña ("kız") lakabını almıştı. Pinta ve Niña, Pinzón kardeşler (sırasıyla Martín Alonso ve Vicente Yáñez) tarafından yönetiliyordu. 3 Ağustos 1492 sabahı kafile Huelva'dan ayrıldı ve Rio Tinto'dan aşağı doğru Atlas Okyanusu'na doğru yola çıktı.

Yolculuğun üçüncü gününde, 6 Ağustos 1492'de Pinta'nın dümeni kırıldı. Martín Alonso Pinzón, yolculuğa çıkmaktan korktukları için gemi sahiplerinin sabotaj yaptığından şüphelendi. Mürettebat, 9 Ağustos'ta Kanarya Adaları'na ulaşana kadar dümeni halatlarla sabitlemeyi başardı. Pinta'nın dümeni Gran Canaria adasında değiştirildi ve 2 Eylül'de gemiler, Niña'nın latin yelkenlerinin standart kare yelkenlere yeniden donatıldığı La Gomera'da buluştu. Son erzaklar sağlandı ve gemiler 6 Eylül'de Atlantik boyunca batıya doğru beş haftalık bir yolculuk için San Sebastián de La Gomera'dan ayrıldı.

Son limandan ayrılışından 29 gün sonra, 7 Ekim 1492'de mürettebat "muhteşem kuş sürüleri" gördü, denizciler bunlardan bazılarını yakaladı ve "tarla" kuşları (muhtemelen Eskimo çullukları ve Amerikan altın yağmurcunları) olduğunu belirledi. Columbus, uçuşlarını takip etmek için rotasını değiştirdi.

10 Ekim'de Kolomb, seferi bırakıp İspanya'ya dönmek isteyen denizcilerin isyanını bastırdı. Ertesi gün, denizde yüzen birkaç karaya ait parça gördüler ve bu da karanın yakınlarda olduğuna inanmalarına neden oldu. Kolomb, filonun rotasını tam batıya çevirdi ve birçok denizcinin kara aradığı gece boyunca yelken açtı. 11 Ekim akşamı saat 10:00 civarında, Columbus "yükselen ve alçalan küçük bir mum gibi" bir ışık gördüğünü düşündü. Dört saat sonra, Pinta'da Rodrigo de Triana (Juan Rodríguez Bermejo olarak da bilinir) adlı bir denizci karayı gördü. Triana, hemen mürettebatın geri kalanını bağırarak uyardı ve geminin kaptanı Martín Alonso Pinzón, karayı gördüğünü doğruladı ve bir lombard ateşleyerek Columbus'u uyardı. Kolomb' daha sonra ilk önce karayı kendisinin gördüğünü ve böylece vadedilen yıllık 10.000 maravedi ödülünü kazandığını iddia edecekti.

12 Ekim sabahı karaya çıktılar. Kolomb bu adaya San Salvador adını verdi; yerli adı Guanahani idi. Bahamalar'daki modern San Salvador Adası bu ada için en olası aday olarak kabul ediliyor. Kolomb, ilk karşılaştığı yerliler hakkında 12 Ekim 1492 tarihli günlük girişine şunları yazdı:

Gördüğüm adamların çoğunun vücutlarında yara izleri var ve bunun nasıl olduğunu öğrenmek için onlara işaretler yaptığımda, yakındaki diğer adalardan insanların onları yakalamak için San Salvador'a geldiğini söylediler; kendilerini ellerinden gelenin en iyisini yaparak savunuyorlar. Anakaradan insanların onları köle olarak almak için buraya geldiğine inanıyorum. İyi ve yetenekli hizmetkarlar olmalılar, çünkü onlara söylediğimiz her şeyi çok çabuk tekrarlıyorlar. Çok kolay bir şekilde Hıristiyan olabileceklerini düşünüyorum, çünkü dinleri yok gibi görünüyor. Rabbimiz isterse, ayrılırken altı tanesini Majestelerine götüreceğim, böylece dilimizi öğrenebilirler.

Kolomb, Doğu Hint Adaları'na ulaştığına dair yanlış inancından dolayı yerli Amerikalılara indios (İspanyolcada 'Kızılderililer' anlamına gelir) adını verdi; Karayip adaları bu hatadan dolayı Batı Hint Adaları olarak adlandırılıyor.

Kolomb başlangıçta Lucayan, Taíno ve Arawak halklarıyla karşılaştı. Altın kulak süslerini fark eden Kolomb, Arawaklardan bazılarını esir aldı ve kendisini altının kaynağına götürmeleri konusunda ısrar etti. Kolomb, ilkel silahlarının ve askeri taktiklerinin yerlileri kolayca fethetmeye yatkın hale getirdiğini belirtti.

Kolomb, insanları ve kültürel yaşam tarzlarını gözlemledi. Ayrıca, 28 Ekim 1492'de Küba'nın kuzeydoğu kıyılarını ve 5 Aralık 1492'de Hispaniola'nın kuzeybatı kıyılarını, günümüz Haiti'sini keşfetti. Burada, Santa Maria, 25 Aralık 1492'de Noelinde karaya oturdu ve terk edilmek zorunda kaldı. Kolomb, yerli cacique (şef) Guacanagari tarafından karşılandı ve adamlarından bazılarını geride bırakmasına izin verdi. Kolomb, tercüman Luis de Torres de dahil olmak üzere 39 adam bıraktı ve La Navidad yerleşimini kurdu. 6 Ocak'ta Pinzón ve Pinta ile karşılaşana kadar tek bir gemiyle Hispaniola'nın kuzey kıyıları boyunca yelken açmaya devam etti.

13 Ocak 1493'te Kolomb, bu yolculuğunun Amerika'daki son durağını, kuzeydoğu Hispaniola'daki Samaná Yarımadası'nın doğu ucundaki Rincón Körfezi'nde yaptı. Burada, bu ilk yolculuk sırasında şiddetli bir direniş gösteren tek yerliler olan Ciguayos'larla karşılaştı. Ciguayos, Kolomb'un istediği miktarda yay ve ok ticareti yapmayı reddetti; çıkan çatışmada bir Ciguayo kalçasından bıçaklandı ve bir diğeri göğsünden bir okla yaralandı. Ciguayos'un ok kullanımı nedeniyle, Kolomb koya Oklar Körfezi adını verdi.

Samaná Yarımadası'nda Niña'ya binen dört yerli, Kolomb'a muhtemelen yamyam Karayipliler tarafından iskan edildiği varsayılan Isla de Carib'den ve sadece kadınların yaşadığı, Kolomb'un Marco Polo tarafından tanımlanan Hint Okyanusu'ndaki bir adayla ilişkilendirdiği Matinino adasından bahsetti.

İlk seferden dönüş

16 Ocak 1493'te eve dönüş yolculuğu başladı.

İspanya'ya dönerken, Niña ve Pinta yolculuklarının en sert fırtınasıyla karşılaştılar ve 13 Şubat gecesi birbirleriyle iletişimlerini kaybettiler. Niña'daki herkes, eğer kurtulurlarsa, ilk karaya çıktıkları her yerde en yakın Meryem Ana kilisesine hac yolculuğu yapmaya yemin ettiler.

15 Şubat sabahı kara görüldü. Columbus, Portekiz Azor Adaları'na yaklaştıklarını düşünüyordu ancak diğerleri adaların oldukça kuzeyinde olduklarını düşünüyorlardı. Columbus'un haklı olduğu ortaya çıktı. 17 Şubat gecesi, Niña, Santa Maria Adası'na demir attı ancak halat keskin kayalara çarpıp koptu ve Columbus'u sabaha kadar açıkta kalmaya zorladı; ta ki yakınlarda daha güvenli bir yer bulunana kadar. Birkaç denizci adaya bir tekneyle gitti ve burada birkaç adalı tarafından karaya çıkmak için daha da güvenli bir yerin söylenmesi üzerine Niña bir kez daha hareket etti. Columbus, bu noktada birkaç adalıyı yiyecekle birlikte gemiye aldı. Meryem Ana'ya edilen yemin söylendiğinde, adalılar mürettebatı yakınlardaki küçük bir tapınağa yönlendirdiler.

23 Şubat'ta Azorlar'daki Santa Maria adasından ayrılan Kolomb, Kastilya İspanya'sına doğru yola çıktı, ancak başka bir fırtına onu Lizbon'a gitmeye zorladı. 4 Mart 1493'te bir kralın liman devriye gemisinin yanına demir attı ve burada fırtınada 100 karavelden oluşan bir filonun kaybolduğunu öğrendi. Şaşırtıcı bir şekilde, hem Niña hem de Pinta kurtulmuştu. Lizbon'da Portekiz Kralı II. John'u bulamayan Kolomb ona bir mektup yazdı ve bir cevap bekledi. Kral, o dönemde Portekiz ve Kastilya arasındaki kötü ilişkilere rağmen Kolomb ile Vale do Paraíso'da buluşmayı kabul etti. Kolomb'un keşiflerini öğrenen Portekiz kralı, yolculuğun 1479 Alcáçovas Antlaşması'nı ihlal ettiğine inandığını bildirdi.

Portekiz'de bir haftadan fazla zaman geçirdikten sonra Kolomb İspanya'ya yelken açtı. 15 Mart 1493'te Palos'a geri döndü ve daha sonra bulgularını bildirmek üzere Barselona'da Ferdinand ve Isabella ile bir araya geldi.

Kolomb yolculuğundan getirdiği şeyleri hükümdarlara gösterdi; bunlar arasında birkaç küçük altın örneği, inciler, yerlilerden altın takılar, kaçırdığı birkaç Taíno, çiçekler ve bir hamak vardı. Ayrıca daha önce bilinmeyen tütün bitkisini, ananas meyvesini ve hindiyi de getirdi. Karabiber, zencefil veya karanfil gibi değerli Doğu Hint Adaları baharatlarından hiçbirini getirmedi. Günlüğüne "karabiberden daha değerli olan 'ají' de bol miktarda var ve tüm insanlar başka hiçbir şey yemiyor, çünkü çok sağlıklı" diye yazdı.

Kolomb, kötü şöhretli Karayipler'le hiç tanışmamış olan esir Taínos'ları hükümdarlara sunmak üzere getirdi. Kolomb'un ilk yolculuğunda İspanyol sarayına hitaben yazdığı mektupta, Asya'ya ulaştığını ve Hispaniola adasını Çin kıyılarında olduğunu belirterek ısrar etti. Ülkenin potansiyel zenginliklerini vurguladı, altın bolluğunu abarttı ve yerlilerin Hristiyanlığa geçmeye hazır göründüğünü söyledi. Mektup birçok dile çevrildi ve geniş çapta dağıtıldı, bir sansasyon yarattı:

Hispaniola bir mucizedir. Dağlar ve tepeler, ovalar ve otlaklar hem verimli hem de güzeldir... limanlar inanılmaz derecede iyidir ve çoğunluğu altın içeren birçok geniş nehir vardır. ... Birçok baharat ve büyük altın ve diğer metal madenleri vardır...

Kolomb'un dönüşünde, hükümdarlar ve Papa VI. Alexander dahil olmak üzere çoğu kişi başlangıçta onun Doğu Hint Adaları'na ulaştığını kabul etti, ancak 1 Kasım 1493 tarihli Vatikan'a yazdığı bir mektupta tarihçi Peter Martyr, Kolomb'u Novi Orbis ("Yeni Küre")'nin keşfedicisi olarak tanımladı. Papa, İspanya ve Portekiz'in yeni toprakların ganimetlerini nasıl sömürgeleştireceklerini ve paylaşacaklarını belirlemek için dört papalık fermanı yayınladı (ilk üçü topluca Bağış Fermanı olarak bilinir). 4 Mayıs 1493'te yayınlanan Inter caetera, Avrupa dışındaki dünyayı, Orta Atlantik'teki Azorlar veya Yeşil Burun Adaları'nın 100 fersah batısında kuzey-güney meridyeni boyunca İspanya ve Portekiz arasında böldü ve böylece İspanya'ya Kolomb tarafından keşfedilen tüm toprakları verdi. Sonraki on yılda Papa Julius II tarafından onaylanan 1494 Tordesillas Antlaşması, sınır çizgisini Azorlar veya Yeşil Burun Adaları'nın 370 fersah batısına taşıdı.

İkinci sesfer (1493–1496)

Kolomb'un ikinci seferi}}

İkinci yolculuğun belirtilen amacı Amerikan yerlilerini Hristiyanlığa döndürmekti. Kolomb İspanya'dan ayrılmadan önce, Ferdinand ve Isabella tarafından yerlilerle dostça, hatta sevgi dolu ilişkiler sürdürmesi yönünde yönlendirildi. 25 Eylül 1493'te İspanya'nın Cadiz kentinden yelken açtı.

İkinci yolculuk için filo çok daha büyüktü: iki naos ve 15 karavel. İki naos amiral gemisi Marigalante ("Cesur Mary") ve Gallega idi; karaveller ise Fraila ('rahibe'), San Juan, Colina ('tepe'), Gallarda ('cesur'), Gutierre, Bonial, Rodriga, Triana, Vieja ('yaşlı'), Prieta ('kahverengi'), Gorda ('şişman'), Cardera ve Quintera idi. Niña, muhtemelen ilk keşifteki gemiyle aynı olan Pinta adlı bir geminin de bulunduğu bu keşif için geri döndü. Ayrıca keşifte Amerika'daki ilk gemi olan Santa Cruz da yer aldı.

Kristof Kolomb, 3 Kasım 1493'te Dominika adını verdiği bir adanın engebeli kıyısına çıktı. Aynı gün, Santa María la Galante adını verdiği Marie-Galante'ye çıktı. Les Saintes'i (Todos los Santos) geçtikten sonra, 4 Kasım ile 10 Kasım 1493 arasında keşfettiği Guadeloupe'ye (Santa María de Guadalupe) vardı. Küçük Antiller'den geçişinin kesin rotası tartışılıyor, ancak kuzeye dönerek Santa María de Montserrat (Montserrat), Santa María la Antigua (Antigua), Santa María la Redonda (Saint Martin) ve Santa Cruz (Saint Croix) dahil olmak üzere birçok adayı görüp isimlendirmiş olması muhtemel görünüyor. Ayrıca Santa Úrsula y las Once Mil Vírgenes (Virgin Adaları) ada zincirini görüp isimlendirdi ve adaya Virgin Gorda adını verdi.

Santa Cruz'da Avrupalılar, birkaç Karayipli erkek ve iki kadının bulunduğu bir kano gördüler. İki erkek esirleri vardı ve yakın zamanda onları hadım etmişlerdi. Avrupalılar onları takip ettiler ve hem erkeklerden hem de kadınlardan ok atışlarıyla saldırıya uğradılar, en az bir adamı ölümcül şekilde yaraladılar ve bu adam yaklaşık bir hafta sonra öldü. Avrupalılar kanodaki herkesi öldürdüler veya esir aldılar ve ardından başlarını kestiler. Bir diğeri denize atıldı ve bağırsaklarını tutarak sürünerek uzaklaşırken görüldüğünde, Arawak'lar kabilesini uyarmaması için tekrar yakalanmasını önerdiler; tekrar denize atıldı ve ardından oklarla vurulmak zorunda kaldı. Kolomb'un çocukluk arkadaşı Michele da Cuneo —kendi ifadesine göre— çatışmada kadınlardan birini aldı ve Kolomb'un köle olarak tutmasına izin verdi; Cuneo daha sonra onu dövdü ve tecavüz etti.

Filo Büyük Antiller'e doğru yola devam etti ve ilk olarak 17 Kasım 1493 öğleden sonra yerli Taino halkı tarafından Borikén olarak bilinen Porto Riko adasının doğu kıyısını gördü. Filo, 19 Kasım 1493'ün erken saatlerinde Mayagüez ve Aguadilla kasabaları arasındaki Añasco Körfezi'ndeki kuzeybatı kıyısına varmadan önce bir gün boyunca adanın güney kıyısı boyunca yelken açtı. Kolomb karaya çıktıktan sonra adaya, İsa Mesih'i vaftiz eden vaiz ve peygamber olan Vaftizci Yahya'nın adını vererek San Juan Bautista adını verdi ve 20 ile 21 Kasım 1493'te iki gün orada demirli kaldı. Filo üyesi Diego Álvarez Chanca, Porto Riko'nun güney kıyısı boyunca yelken açarken, gemiye gönüllü olarak katılan bir Taino kadın ve çocuğun Guadeloupe, Karayipler'in seks kölesi olarak tuttuğu en az 20 kadından oluşan bir grupla birlikte kurtarıldıktan sonra, anavatanlarını tanıyarak kıyıya yüzdü. Guadeloupe'de kurtarılan kadınlar, erkek esirlerin yendiğini ve kendi erkek çocuklarının hadım edildiğini ve iyi yemek olarak kabul edilebilecek yaşa gelene kadar Karayipler'e hizmet etmeye zorlandığını açıkladı. Avrupalılar bu oğlanlardan üçünü kurtardı.

Hispaniola ve Jamaika

22 Kasım'da Kolomb, San Juan Bautista'dan (günümüzde Porto Riko) Hispaniola'ya yelken açtı. Ertesi sabah, ilk yolculuk sırasında yakalanan bir yerli Samaná Körfezi'ne geri getirildi. Filo iki gün boyunca yaklaşık 170 mil yol kat etti ve Monte Cristi'de dört adamın çürüyen cesetlerini keşfetti; birinin sakalı vardı, bu da onun bir İspanyol olduğunu gösteriyordu. 27 Kasım gecesi, La Navidad'ı uyarmak için toplar ve işaret fişekleri ateşlendi, ancak hiçbir yanıt alınamadı. Guacanagari'nin bir kuzeninin önderlik ettiği bir kano grubu Columbus'a iki altın maske sundu ve ona Guacanagari'nin başka bir şef olan Caonabo tarafından yaralandığını ve hastalık ve kavgadan kaynaklanan bazı İspanyol kayıpları dışında adamlarının geri kalanının iyi olduğunu söyledi. Ertesi gün, İspanyol filosu Navidad kalesinin yanmış kalıntılarını keşfetti ve Guacanagari'nin kuzeni Avrupalıların Caonabo tarafından yok edildiğini itiraf etti. Diğer yerliler İspanyollara cesetlerden bazılarını gösterdi ve "her biri üç veya dört kadın aldıklarını" söylediler. Guacanagari'ye biraz şüphe düşse de, İspanyollardan ikisinin altın ve kadın arayışında bir katil çetesi kurduğu ve Caonabo'nun öfkesine yol açtığı yavaş yavaş ortaya çıktı. Filo daha sonra rüzgarlarla savaştı, 25 gün boyunca sadece 32 mil yol kat etti ve 2 Ocak 1494'te Hispaniola'nın kuzey kıyısındaki bir ovaya vardı. Orada, La Isabela yerleşimini kurdular. Kolomb, adanın iç kısımlarını keşfetmek için biraz zaman harcadı. Altın bulduktan sonra, iç kısımda küçük bir kale kurdu.

Kolomb, 24 Nisan 1494'te Hispaniola'dan ayrıldı ve 30 Nisan'da (ilk yolculuğunda Juana adını verdiği) Küba adasına ve 5 Mayıs'ta Jamaika'daki Discovery Körfezi'ne ulaştı. Bir adadan ziyade Çin'in bir yarımadası olduğuna inandığı Küba'nın güney kıyılarını ve La Evangelista (Gençlik Adası) dahil olmak üzere yakınlardaki birkaç adayı keşfetti ve 20 Ağustos'ta Hispaniola'ya geri döndü.

Kölelik, yerleşimciler ve haraç

1494'te Kolomb, Alonso de Ojeda'yı (bir çağdaşının "savaş veya kavga olan her yerde her zaman kan döken ilk kişi" olarak tanımladığı) Cibao'ya (altın çıkarılan yer) gönderdi ve burada Ojeda'nın hırsızlık suçlamasıyla birkaç yerliyi yakaladı. Ojeda bir yerlinin kulaklarını kesti ve diğerlerini zincirlerle La Isabela'ya gönderdi ve Kolomb onların başlarının kesilmesini emretti. Kısa saltanatı sırasında, Kolomb İspanyol sömürgecileri küçük suçlardan dolayı idam etti ve başka bir ceza biçimi olarak parçalamayı kullandı. 1494'ün sonuna doğru, hastalık ve kıtlık İspanyol yerleşimcilerin üçte ikisini öldürdü. Yerli bir Nahuatl anlatımı, pandemiye eşlik eden toplumsal çöküşü tasvir ediyor: "Bu vebadan çok sayıda kişi öldü ve birçoğu da açlıktan öldü. Yiyecek aramak için kalkamadılar ve diğer herkes onlara bakamayacak kadar hastaydı, bu yüzden yataklarında açlıktan öldüler."

1494'te Kolomb, Margarit adlı askeri subaylarından biriyle valilik görevini paylaştı ve ona yerlileri Hristiyanlaştırmayı önceliklendirmesini emretti, ancak burunlarının ve kulaklarının o kısmı hırsızlık yaptıkları için kesilmeliydi. Margarit'in adamları yerlileri döverek, tecavüz ederek ve köleleştirerek sömürdüler ve Hispaniola'da hiçbiri iki yıl boyunca vaftiz edilmedi. Kolomb'un kardeşi Diego, Margarit'i amiralin emirlerine uyması konusunda uyardı ve bu da onu üç karavelle İspanya'ya geri götürmeye kışkırttı. Vaftizleri gerçekleştirmesi gereken Fray Buil, Margarit'e eşlik etti. 1494'ün sonlarında İspanya'ya vardıktan sonra Buil, Kolomb kardeşlerin İspanyol mahkemesine şikayette bulundu ve altın bulunmadığını söyledi. Batıda kalan Margarit'in asker grupları yerlilere zulmetmeye devam etti. Kolomb bunu yasaklamak yerine yerli halkı köleleştirmeye katıldı. Şubat 1495'te, bazıları sömürgecilerin baskısına isyan eden 1.500'den fazla Arawak'ı ele geçirdi ve bunların çoğu daha sonra serbest bırakıldı veya Karayipler tarafından alındı. Kolomb o ay, bu yerlilerden yaklaşık 500'ünü köle olarak satılmak üzere İspanya'ya gönderdi; yaklaşık %40'ı yolda öldü ve geri kalanın yarısı varışta hastaydı. O yılın Haziran ayında, İspanyol krallığı, Floransalı tüccar Gianotto Berardi'nin tedarik etmesine yardımcı olduğu Hispaniola'daki koloniye gemiler ve erzak gönderdi. Ekim ayında, Berardi yamyam ya da esir olduğu iddia edilen yaklaşık 40.000 maravedi değerinde köle aldı.

Columbus'un haraç sistemi oğlu Ferdinand tarafından şöyle anlatıldı: "Altın madenlerinin bulunduğu Cibao'da, on dört yaş ve üzeri her kişi altın tozundan büyük bir haraç ödeyecekti veya diğer herkes 25 pound pamuk ödeyecekti. Bir Kızılderili haraç ödediğinde, ödemesini yaptığının kanıtı olarak boynuna takması gereken pirinç veya bakır bir sikke takacakti; böyle bir sikke olmayan herhangi bir Kızılderili cezalandırılacaktı." Sikke sistemini öneren hükümdarlar hafif bir ceza talep ettiler, ancak herhangi bir Bakır sikke olmadan bulunan Kızılderililerin elleri kesilirdi, bu da büyük ihtimalle ölüm cezasıydı. Adada bol miktarda altın olmadığından, yerlilerin Kolomb'un kotasını karşılama şansı yoktu ve binlercesinin intihar ettiği bildirildi. 1497'ye gelindiğinde, haraç sistemi neredeyse çökmüştü.

Kolomb 1495'te hastalandı ve bu süre zarfında birlikleri düzene aykırı davrandı, yerlilere zulüm uyguladı, sözde altının nerede olduğunu öğrenmek için onlara işkence etti. İyileştiğinde, zorunlu görevlerinden kaçan yerlileri avlamak için adamlar ve köpekler götürdü, onları öldürdü veya başkalarına bir uyarı olarak ellerini kesti. Hasta ve silahsız yerlilere karşı bile vahşet ve cinayetler işlendi. Ayrıca, Kolomb'un yönetimi altındaki İspanyol sömürgeciler, çocuklar da dahil olmak üzere yerlileri köle olarak alıp satmaya başladılar.

İspanyol filosu 10 Mart 1496'da La Isabela'dan ayrıldı. Yine elverişsiz ticaret rüzgarları yüzünden erzaklari azalmaya başladı; 10 Nisan'da Columbus, Guadeloupe yerlilerinden yiyecek istedi. İspanyollar karaya çıktıklarında oklarla pusuya düşürüldüler; buna karşılık bazı kulübeleri yıktılar. Daha sonra manyok satışını zorlamak için 13 yerli kadın ve çocuktan oluşan bir grubu rehin aldılar. Niña ve India, 20 Nisan'da Guadeloupe'den ayrıldı. Filo, 8 Haziran'da Odemira yakınlarındaki Portekiz'e çıktı ve 11 Haziran'da Cádiz Körfezi üzerinden İspanya'ya döndü.

Üçüncü sefer (1493–1496)

Kolomb'un günlüğünün Bartolomé de Las Casas tarafından yapılan özetine göre, üçüncü yolculuğun amacı, Portekiz Kralı II. João'un Cape Verde Adaları'nın güneybatısında yer aldığını öne sürdüğü bir kıtanın varlığını doğrulamaktı. Kral John'un böyle bir anakaranın varlığından haberdar olduğu bildiriliyor çünkü Gine (Batı Afrika) kıyılarından yola çıkan ve batıya mallarla yelken açan kanolar bulunmuştu. İtalyan kaşif John Cabot muhtemelen Haziran 1497'de Amerikan kıtasının anakarasına ulaştı, ancak karaya çıktığı yer tartışmalıdır.

30 Mayıs 1498'de, Kolomb, Amerika'ya üçüncü yolculuğu için İspanya'nın Sanlúcar kentinden altı gemiyle ayrıldı . Gemilerden üçü çok ihtiyaç duyulan erzaklarla doğrudan Hispanyola'ya doğru yola çıkarken, Kolomb diğer üçünü daha önce ziyaret ettiği Karayip adalarının güneyindeki keşifler için aldı; bunların arasında kıta Asya'ya umutla gitmeyi umduğu bir geçit de vardı. Kolomb, filosunu karısının memleketi olan Portekiz'in Porto Santo adasına götürdü . Daha sonra Madeira'ya yelken açtı ve Kanarya Adaları ile Yeşil Burun Adaları'na yelken açmadan önce Portekizli kaptan João Gonçalves da Camara ile orada biraz zaman geçirdi.

13 Temmuz'da, Kolomb'un filosu, birkaç gün boyunca durgunluk içinde kaldıkları Orta Atlantik'in durgunluğuna (Intertropikal Yakınsama Bölgesi) girdi. Bu durgun ve sıcak hava, gemilerine, yiyeceklerine ve sularına zarar verdi. Sonunda doğudan esen bir rüzgar onları batıya doğru itti; bu rüzgar, güneybatıdan kuzeydoğuya uçan kuşlar görülene ve filo Dominika yönünde kuzeye dönene kadar 22 Temmuz'a kadar devam etti. Filo, 31 Temmuz'da güneydoğudan yaklaşarak Trinidad topraklarını gördüler. Filo güney kıyısı boyunca yelken açtı ve Dragon's Mouth'a girerek Soldado Kayası'nın (Icacos Burnu'nun batısı, Trinidad'ın en güneybatı noktası) yakınlarına demir attı ve burada kanolardaki bir grup Kızılderiliyle temas kurdular. 1 Ağustos'ta Kolomb ve adamları, günümüz Venezuela bölgesinde, Güney Amerika'nın Orinoco nehrinin ağzına yakın bir kara parçasına ulaştılar. Kolomb, topografyadan bunun kıtanın anakarası olması gerektiğini anladı, ancak onu bir otro mundo ('öteki dünya') olarak tanımlarken, bunun Asya ve belki de bir Yeryüzü Cenneti (Aden Bahçesi) olduğuna inandı. 2 Ağustos'ta, yerlilerle şiddetli bir karşılaşmadan kıl payı kurtularak, günümüz Trinidad'ındaki Icacos Burnu'na (Kolomb'un Punta de Arenal adını verdiği) çıktılar. 4 Ağustos'un erken saatlerinde, bir dev dalga Kolomb'un gemisini neredeyse alabora etti. Adamlar Paria Körfezi'ni geçtiler ve 5 Ağustos'ta Güney Amerika anakarasına, Paria Yarımadası'na çıktılar. Bir aylık uykusuzluk ve kan çanağı gözlerinden dolayı görme bozukluğu çeken Kolomb, diğer filo kaptanlarının önce karaya çıkmalarına izin verdi: biri bir haç dikti ve diğeri Kolomb'un daha sonra İspanya için eyaleti resmen almak üzere karaya çıktığını kaydetti. Daha sonra Chacachacare ve Margarita adalarına yelken açtı (ikincisine 14 Ağustos'ta ulaştı) ve Tobago'yu (Bella Forma adını verdi) ve Grenada'yı (Concepción adını verdi) gördü.

Sağlığı kötü olan Kolomb, 19 Ağustos'ta Hispaniola'ya döndüğünde, yeni koloninin İspanyol yerleşimcilerinin çoğunun, Kolomb'un onları bulmayı bekledikleri varsayılan bol zenginlikler konusunda yanılttığını iddia ederek, kendi yönetimine karşı isyan ettiğini gördü. Geri dönen yerleşimcilerden ve denizcilerden bir kısmı, Kolomb'u ve kardeşlerini kötü yönetimle suçlayarak İspanyol mahkemesinde ona karşı lobi faaliyeti yürüttü. Kolomb, mürettebatından bazılarını itaatsizlik nedeniyle astırdı. Hispaniola yerlilerinin köleleştirilmesinde ekonomik bir çıkarı vardı ve bu nedenle onları vaftiz etmeye istekli değildi, bu da bazı din adamlarının eleştirilerine yol açtı. Eylül 1498 tarihli günlüğünde şöyle yazıyor: "Buradan, Kutsal Üçlü adına, satılabilecek kadar çok köle gönderilebilirdi ..."

Kolomb sonunda asi sömürgecilerle aşağılayıcı şartlarda barış yapmaya zorlandı. 1500'de Krallık onu valilikten aldı, tutuklattı ve zincirlerle İspanya'ya naklettirdi. Sonunda serbest bırakıldı ve Amerika'ya dönmesine izin verildi, ancak vali olarak değil. Ayrıca kaşiflik gururunu kıran bir olay olarak, 1499'da Portekizli kâşif Vasco da Gama, Afrika'nın güney ucundan doğuya yelken açarak ilk Hindistan seyahatinden döndü ve Asya'ya giden bir deniz yolunu açtı.

Sömürgeci isyanları

İkinci yolculuğundan sonra, Kolomb 330 kişinin Hispanyola'da kalıcı olarak (gönüllü de olsa) kalmasını ve hepsinin kralın maaşıyla çalışmasını talep etti. Özellikle, 100 adamın oduncu, asker ve işçi olarak çalışmasını istedi; 50 çiftçi, 40 silahtar, 30 denizci, 30 kamarot, 20 kuyumcu, 10 bahçıvan, 20 tamirci ve 30 kadın. Bunlara ek olarak, koloniciler için rahipler ve din adamları, bir doktor, bir eczacı, bir bitki uzmanı ve müzisyenler bulundurma planları yapıldı. Kralın ücretlere ayrılan parayı kısıtlayacağından korkan Kolomb, İspanyol suçluların Hispaniola'da birkaç yıl ücretsiz hizmet karşılığında affedilmesini önerdi ve kral bunu kabul etti. Ölüm cezası için af iki yıl hizmet gerektirecekti ve daha hafif suçlar için bir yıl hizmet gerekiyordu. Ayrıca sürgün cezasına çarptırılanların Hispaniola'ya sürgüne gönderilecekleri talimatını verdiler.

Bu yeni sömürgeciler, üç gemiyle erzakla doğrudan Hispaniola'ya gönderilirken, Kolomb keşif için diğer üç gemiyle alternatif bir rota izliyordu. Bu yeni sömürgeciler Hispaniola'ya vardıklarında, Francisco Roldán (Kolomb'un kardeşleri Diego ve Bartolomew yönetiminde baş belediye başkanı olarak bıraktığı bir adam) önderliğinde bir isyan hazırlanıyordu. Kolomb Hispaniola'ya vardığında, Roldán Xaraguá topraklarını elinde tutuyordu ve yeni sömürgecilerden bazıları onun isyanına katılmıştı. Kolomb aylar boyunca isyancılarla pazarlık yapmaya çalıştı. Roldán, onun isteği üzerine diğer isyancıları denedi ve eski ortağı Adrián de Mújica'nın asılmasını emretti.

Kolomb fiziksel ve zihinsel olarak bitkin düşmüştü; vücudu artritten, gözleri ise göz hastalığından harap olmuştu . Ekim 1499'da, İspanya'ya iki gemi göndererek Kastilya Mahkemesi'nden kendisine hükûmette yardımcı olması için bir kraliyet komiseri atamasını istedi. 3 Şubat 1500'de, isyancıların anlattıklarından kendini korumak için İspanya'ya geri yelken açma planlarıyla Santo Domingo'ya döndü.

Dördüncü sefer (1502–1504)

Uzun ikna çabalarından sonra, hükümdarlar Kolomb'un dördüncü yolculuğunu finanse etmeyi kabul ettiler. Bu, kendini kanıtlamak ve dünyayı dolaşan ilk insan olmak için son şansı olacaktı. Kolomb'un amacı Malakka Boğazı'nı bulup Hint Okyanusu'na ulaşmaktı. Kolomb, 14 Mart 1502'de 147 denizciyle yola çıktı. Kolomb, bu sefer için Hispanyola'da durmaması, sadece Hint Okyanusu anakarasına ulaşmak için batıya doğru bir deniz geçidi araması yönünde kral ve kraliçeden kesin emir almıştır.

Kolomb, üvey kardeşi Bartolomeo, Diego Mendez ve 13 yaşındaki oğlu Ferdinand eşliğinde, amiral gemisi Capitana'nın yanı sıra Gallega, Vizcaína ve Santiago de Palos ile birlikte 9 Mayıs 1502'de Cadiz'den ayrıldı. Önce, Mağribiler tarafından kuşatma altında olduklarını duyduğu Portekizli askerleri kurtarmak için Fas kıyısındaki Arzila'ya yelken açtılar.

Alize rüzgarlarını kullanarak yirmi gün gibi kısa bir sürede Atlas Okyanusu'nu geçtikten sonra, 15 Haziran'da Martinik (Martinica) adasındaki Carbet'e çıktılar. Kolomb bir kasırganın yaklaştığını ve değiştirilmesi gereken bir gemisi olduğunu tahmin ediyordu, bu yüzden oraya çıkması yasak olmasına rağmen Hispanyola'ya doğru yola çıktı. 29 Haziran'da Santo Domingo'ya vardı, ancak limana girmesine izin verilmedi ve yeni vali onun fırtına uyarısını dinlemedi. Kolomb'un gemileri Haina Nehri'nin ağzında sığınırken, Vali Bobadilla, Roldán ve Kolomb'un altınlarıyla birlikte 30 diğer gemiden oluşan bir konvoyla ayrıldı. Kolomb'un kişisel altınları ve diğer eşyaları, filosunun en dayanıksız gemisi olan Aguya'ya kondu. Bir kasırganın patlak vermesiyle bazı gemiler karaya oturdu, bazıları Santo Domingo limanında battı; Bobadilla'nın gemisinin Hispaniola'nın doğu ucuna ulaştığı, ardından battığı düşünülüyor. Atlantik'te yaklaşık 20 başka gemi battı ve toplamda yaklaşık 500 kişi boğuldu. Üç hasarlı gemi Santo Domingo'ya geri döndü; bunlardan biri Juan de la Cosa ve Rodrigo de Bastidas'ı taşıyordu. Sadece Aguya İspanya'ya ulaştı, bu da bazı Columbus düşmanlarının ona kasırgayı çıkarmakla suçlamasına yol açtı.

Kasırgadan sonra Kolomb adamlarıyla yeniden bir araya geldi ve Jamaika ile Küba kıyısında kısa bir mola verdikten sonra, modern Orta Amerika'ya doğru yola çıktı. 30 Temmuz 1502'de Honduras kıyılarındaki Bay Adaları'nda yer alan Guanaja (Isla de los Pinos) adasına vardı. Burada Bartolomeo yerli tüccarlarla karşılaştı—muhtemelen Mayalarla—ve büyük bir kano buldu; bu kano yükle doluydu. Yerli halk, Columbus ve refakatçilerini kakao ile tanıştırdı. Columbus, bir yaşlıyla konuştu ve bu kişinin kılıç ve atlara sahip insanları (muhtemelen İspanyollar) gördüğünü ve "sadece on gün uzaklıkta Ganges Nehri'ne" gittiklerini söyledi. 14 Ağustos'ta Columbus, Honduras'taki Trujillo yakınlarında Puerto Castilla'da Güney Amerikan kıtasına ayak bastı. Honduras, Nikaragua ve Kosta Rika kıyılarını iki ay boyunca keşfetti, geçidi aradıktan sonra 16 Ekim'de Panama'daki Almirante Körfezi'ne ulaştı.

Bir yıl boyunca Columbus ve adamları Jamaika'da mahsur kaldı. Bir İspanyol olan Diego Méndez ve bazı yerli halk bir kano kullanarak yardım için Hispaniola'ya gittiler. Adanın valisi Nicolás de Ovando y Cáceres, Columbus'tan nefret ediyor ve onu ve adamlarını kurtarma çabalarını engelliyordu. Bu arada, Columbus, yerlilerin saldırısına uğramamak ve onların iyi niyetini kazanmak için onları etkilemek zorundaydı. Bunu, Alman astronom Regiomontanus'un Ephemeris'ini kullanarak 29 Şubat 1504'te bir ay tutulmasını doğru bir şekilde tahmin ederek başardı.

Mayıs 1504'te Kolomb'a sadık olanlarla Porras kardeşlere sadık olanlar arasında bir savaş yaşandı ve bu savaşta Bartholomew Kolomb ile Francisco de Porras arasında bir kılıç dövüşü yaşandı. Bartholomew, Francisco'ya karşı kazandı ancak hayatını bağışladı. İsyan böylece sona erdi. Sonunda 29 Haziran'da vali Ovando'dan yardım geldi ve Diego Méndez'in gönderdiği bir karavel nihayet adada belirdi. Bu sırada Kolomb ile İspanya'dan yelken açan 147 kişiden 110'u hayattaydı. Güçlü rüzgarlar nedeniyle karavelin La Hispaniola'ya ulaşması 45 gün sürdü. Bu, Diego Méndez'in daha önce kanoyla dört günde yaptığı bir yolculuktu.

Hayatta kalan 110 kişiden yaklaşık 38'i tekrar gemiye binmemeye karar verdi ve İspanya'ya dönmek yerine Hispaniola'da kaldı. 11 Eylül 1504'te Kristof Kolomb ve oğlu Fernando, Hispaniola'dan İspanya'ya seyahat etmek için bir karavela ile yola çıktılar. 7 Kasım'da Sanlúcar de Barrameda'ya vardılar ve oradan Sevilla'ya gittiler.