İçeriğe atla

Müjde Bayramı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Paolo de Matteis - Müjde Bayramı

Müjde Bayramı, Hristiyanlıkta muhtelif ritüellerle kutlanan dini bir gündür.

Bu bayramın kökeni çok eskidir ve Efes Konsili (Konseyi) öncesi döneme kadar uzanmaktadır (431). O sırada Müjde Bayramı 26 Aralık'ta kutlanıyordu. İlahiyatçı Petrus Chrysologus, Noel'den önceki Pazar günü Ravenna'da (Batı Roma İmparatorluğu'nun Başkenti) kutlanan aynı bayramdan bahseder.[1]

Yedinci yüzyılın ortalarında, bayram 25 Mart'a, yani Noel kutlamasından (Mesih’in doğumu) 9 ay öncesine taşındı.[2] 25 Mart İsa Mesih'i, doğurması gün veya Tanrı'nın dünyaya Meryem'in rahminde girdiği gün olarak kabul edildi. Başlangıcından beri bu kutlanan bayram, Tanrı'nın kurtuluş planı hatırlanmasının genel çerçevesine yerleştirildi.

Orta Çağ döneminde, Hristiyan halkı, bu bayramın Meryem Ana’yı hatırlatan bayramı olarak kutlanmasını sağladı.[3]

Yerlere ve takvimlere göre Müjde Bayramı ya Mesih'in Tecessümü (Vücut Alınması) Bayramı ya da Meryem'in Müjdesi Bayramı olarak adlandırılırdı. 1969'daki Roma ayin takviminin revizyonunda, Meryem'in önemli bir rol oynadığı, içinde Mesih'in Enkarnasyonunun gizemine odaklanan bir bayram olarak restore edildi.[3] Bugün bayram, öncelikle İsa Mesih’e odaklayan bir bayram olarak kabul edilir ve ancak ikincil olarak bir Meryem Ana’yı hatırlayan bir bayram olarak kabul edilir.[4]

Bayramda okunan İncil Luka 1:26-38'dir. Tanrı'nın, Meryem'i oğlunun annesi olarak seçme kararını anlatır. Meryem’in böyle bir anne olma rızası dünyanın kurtuluşunu mümkün kılar. Meryem'in kurtuluştaki rolü, Tanrı'nın inisiyatifine tabi olmakla birlikte burada vurgulanmaktadır.

  1. ^ The Liturgical Year – its history and its meaning after the reform of the liturgy. Adolf Adam (İngilizce). Pueblo Publishing Company. 1987. ss. 152-154 ISBN 0-916134-47-4. 
  2. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 476 Cilt 1 ISBN 0-7876-4005-0. 
  3. ^ a b idem. s. 477 Cilt 1. 
  4. ^ The Liturgical Year – its history and its meaning after the reform of the liturgy. s. 154.