Ігар Іванавіч Гермянчук

Ігар Іванавіч Гермянчук
Ігар Іванавіч Гермянчук
Дэпутат ВС Беларусі 12-га склікання
	15 мая 1990 — 9 студзеня 1996
Нараджэнне	1 студзеня 1961; Стракавічы, Чыркавіцкі сельсавет, Парыцкі раён, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Смерць	29 красавіка 2002 (41 год); Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Нацыянальнасць	беларус
Грамадзянства	Беларусь
Партыя	Партыя БНФ
Член у	Беларуская спеўна-драматычная майстроўня;
Адукацыя	факультэт журналістыкі БДУ;

Ігар Іванавіч Гермянчук (1 студзеня 1961, вёска Стракавічы Светлагорскага раёна — 29 красавіка 2002, Мінск) — беларускі журналіст і грамадскі дзеяч, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 12-га склікання, рэдактар газеты «Свабода», заснавальнік часопісу «Кур'ер».

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Стракавічы Светлагорскага раёна Гомельскай вобласці, навучаўся ў сярэдняй школе-інтэрнаце г. Светлагорска.

Скончыў факультэт журналістыкі БДУ. Адзін з актыўных удзельнікаў незалежніцкага руху 1980-х гг. Удзельнічаў у маладзёжным грамадскім аб’яднанні «Беларуская Майстроўня» (1979—1984). Член БНФ «Адраджэньне».

У 1990 г. у 29-гадовым узросце Гермянчук стаў адным з самых маладых дэпутатаў Вярхоўнага Савета БССР. 11 красавіка 1995 года разам з іншымі дэпутатамі ад Апазіцыі БНФ абвясціў галадоўку пратэсту супраць ініцыяванага Аляксандрам Лукашэнкам рэферэндуму пра дзяржаўную беларуская мова і сімволіку. У ноч на 12 красавіка 1995 дэпутаты былі выкінутыя з залі паседжанняў і жорстка збітыя АМАПам і спецназам.

У 30-гадовым узросце Ігар Гермянчук узначаліў газету «Свабода», якая пры ім зрабілася найбуйнейшым і самым папулярным апазіцыйным выданнем краіны. За антыпрэзідэнцкія публікацыі пракуратура чатыры разы заводзіла на Ігара Герменчука крымінальныя справы. Пад канец 1997 года газета «Свабода» была забароненая, але ўжо ў студзені 1998 г. Ігар Гермянчук здолеў адрадзіць яе пад назвай «Навіны».

Заснавальнік і рэдактар часопісу «Кур'ер».

Смерць і пахаванне

Памёр ад раку ў 2002 г. Пахаваны на мінскіх Усходніх могілках^[1]. На магіле пастаўлены помнік, створаны скульптарам Канстанцінам Селіханавым і архітэктарам Лявонціем Зданевічам^[2].

Зноскі

↑ Ігар Гермянчук(недаступная спасылка). Старонкі 524—525 // Уладзімір Арлоў. Імёны Свабоды. (Бібліятэка Свабоды. XXI стагоддзе) — Радыё Свабодная Еўропа/ Радыё Свабода, 2007. — 576 с.: іл. ISBN 978-0929849-14-0
↑ Васілюк Таццяна Іванаўна. Зданевіч Лявонцій Ульянавіч, архітэктар, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі 2004 г. (1955 г.н., в. Аркадзія) Архівавана 21 верасня 2019.

Літаратура

Дубавец, С. Майстроўня. Гісторыя аднаго цуду / Сяргей Дубавец; фота А. Канцавога. — [Б. м.] : Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2012, — 457 с.

Спасылкі

Ваенныя лісты. Памяці Ігара Герменчука (Сяргей Дубавец успамінае пра Герменчука)
Мова як апошняя ахвяра дэмакратыі (Ігар Гермянчук расказвае пра праблему мовы ў часопісе «Кур’ер»)
Члены і калегі ўспамінаюць пра Ігара Герменчука(недаступная спасылка)

[1] Ігар Гермянчук(недаступная спасылка). Старонкі 524—525 // Уладзімір Арлоў. Імёны Свабоды. (Бібліятэка Свабоды. XXI стагоддзе) — Радыё Свабодная Еўропа/ Радыё Свабода, 2007. — 576 с.: іл. ISBN 978-0929849-14-0

[railib-2] Васілюк Таццяна Іванаўна. Зданевіч Лявонцій Ульянавіч, архітэктар, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі 2004 г. (1955 г.н., в. Аркадзія) Архівавана 21 верасня 2019.

[1]

[2]