Перайсці да зместу

Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў
Дата нараджэння 22 сакавіка 1922(1922-03-22)
Месца нараджэння в. Старына, Мсціслаўскі раён, Магілёўская вобласць
Дата смерці 20 сакавіка 2002(2002-03-20) (79 гадоў)
Месца смерці Жодзіна, Мінская вобласць
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Званне
Старшыня, воінскае званне
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Чырвонай Зоркі
Ордэн Айчыннай вайны I ступені
Ордэн «За службу Радзіме» III ступені
Ордэн «За службу Радзіме» III ступені

Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў (22 сакавіка 192220 сакавіка 2002) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, разведчык 213-га гвардзейскага стралковага палка 71-й гвардзейскай стралковай дывізіі 6-й гвардзейскай арміі 1-га Прыбалтыйскага фронту, гвардыі старшы сяржант — на момант апошняга прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы.

Нарадзіўся ў вёсцы Старына Мсціслаўскага раёна Магілёўскай вобласці Беларусі. Беларус.

У маі 1941 года быў прызваны ў Чырвоную Армію Мсціслаўскім райваенкаматам. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны са жніўня 1941 года. Ваяваў на Заходнім, 3-м Беларускім, 2-м і 1-м Прыбалтыйскіх франтах. Вызваляў будучы горад-герой Смаленск і родную Беларусь. Першыя два ордэны Славы разведчык атрымаў за гераізм, праяўлены ў ходзе баёў на роднай зямлі Беларусі.

22 сакавіка 1944 года ў раёне вёскі Глухаўка гвардыі чырвонаармеец Войтаў у складзе групы разведчыкаў выконваў заданне камандаванне па ўстанаўленню агнявых сродкаў. Войтаў першым уварваўся ў траншэю, знішчыўшы ў рукапашнай сутычцы 4 праціўнікаў. Пад агнём праціўніка вынес цяжка параненага камандзіра ўзвода. Быў прадстаўлены камандзірам палка да ўзнагароджання ордэнам Чырвонай Зоркі. Камандзір дывізіі змяніў статус ўзнагароды.

Загадам па 71-й гвардзейскай стралковай дывізіі ад 4 красавіка 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].

Падчас правядзення аперацыі «Баграціён» гвардыі чырвонаармеец Войтаў зноў паказаў сябе, як разведчык.

25 чэрвеня 1944 года пераследуючы адступаецца праціўніка ў раёне вёскі Дразды гвардыі чырвонаармеец Войтаў уварваўся ў баявыя парадкі ворага, знішчыў двух праціўнікаў і двух узяў у палон. 30 чэрвеня дзейнічаючы ў тыле праціўніка ў складзе разведгрупы знішчыў 5 праціўнікаў і штабную машыну, захапіў каштоўныя дакументы.

Загадам па 6-й гвардзейскай арміі ад 31 ліпеня 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].

20 лютага 1945 года гвардыі старэйшы сяржант Войтаў у наступальным баі каля вёскі Керы высунуўся наперадзе баявых парадкаў пяхоты і знішчыў варожую кропку. На наступны дзень першым уварваўся ў іншую вёску, гранатамі знішчыў трох праціўнікаў і аднаго ўзяў у палон. 4 сакавіка першым уварваўся ў варожую траншэю гранатамі знішчыў варожы кулямёт і ўзяў у палон двух праціўнікаў.

За гэтыя баі быў зноў прадстаўлены да ўзнагароджання ордэнам Славы 2-й ступені. Па нейкім недаглядзе звесткі аб папярэднім ўзнагароджанні ордэнам Славы 2-й ступені ў ўзнагародным лісце не былі пазначаны[1].

Загадам па 6-й гвардзейскай арміі ад 17 красавіка 1945 года за мужнасць і адвагу выяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені паўторна[1].

За гады вайны вопытны разведчык гвардыі старшына Дзмітрый Войтаў захапіў і даставіў у штаб свайго 213-га стралковага палка трынаццаць «языкоў».

Дэмабілізаваўшыся з арміі, былы разведчык, які меў тры ордэны Славы, але два з якіх былі адной ступені, у пасляваенныя гады не мог «прабіць» бюракратычныя сцены, каб аднавіць справядлівасць і горда называцца «Кавалер ордэна Славы трох ступеняў».

Загадам міністра абароны Расійскай Федэрацыі ад 13 верасня 1996 года № 535 старшына ў адстаўцы Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў, у парадку пераўзнагароджання, узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені. Стаў кавалерам ордэна Славы трох ступеняў[1].

Ордэн Славы 1-й ступені быў уручаны яму па месцы жыхарства — у горадзе Жодзіна Мінскай вобласці Беларусі.

Заслужаны ветэран памёр 20 сакавіка 2002 года .

Зноскі

  • Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
  • Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.

Дмитрий Фёдорович Войтов на сайце «Героі краіны»