Chase XCG-14
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Konstruktor |
Chase Aircraft |
Typ |
szybowiec transportowy |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga |
2 osoby |
Historia | |
Data oblotu |
4 stycznia 1945 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
21,80 m (26,29 m)[1] |
Wydłużenie |
(10,18) |
Długość |
13,05 m (16,80 m) |
Powierzchnia nośna |
47,20 m² (65,70 m²) |
Masa | |
Własna |
1 470 kg (3 600 kg) |
Użyteczna |
1 980 kg (3 400 kg) |
Startowa |
3 450 kg (7 000 kg) |
Osiągi | |
Prędkość minimalna |
97 km/h (97 km/h) |
Prędkość holowania |
(285 km/h) |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
15 (24) | |
Użytkownicy | |
USA |
Chase XCG-14 – amerykański szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1944 roku w firmie Chase Aircraft Company opracowano szybowiec wojskowy, ostatni z klasy lekkich szybowców transportowych, który mógł zabierać 15 żołnierzy. Szybowiec ten otrzymał oznaczenie XCG-14. Po wybudowaniu prototypu okazało się, że konstrukcja kadłuba nie zapewnia dobrej widoczności z kabiny
W związku z tym opracowano zbudowano kolejny prototyp, oznaczony jako XCG-14A, w którym zmieniono konstrukcję kadłuba zwiększając widoczność z kabiny pilotów. Wersja była większa i szybowiec ten mógł zabierać 24 żołnierzy.
Oba prototypy zostały oblatane, w czasie lotów próbnych wykazywały dobre właściwości pilotażowe oraz zadowalające osiągi. Ostatecznie żaden z tych szybowców nie został wprowadzony do produkcji seryjnej. Zbudowano tylko dwa prototypy.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Szybowce były używane do lotów próbnych.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Szybowiec Chase XCG-14 był wolnonośnym górnopłatem o konstrukcji drewnianej. W wersji XCG-14 podwozie klasyczne, w wersji XCG-14A – trójpodporowe z kółkiem przednim. Tylna część kadłuba podnoszona do góry do załadunku, równocześnie opuszczano specjalny trap oraz słupki podpierające kadłub. W wersji XCG-14A podwozie było wciągane w locie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W nawiasie dane wersji XCG-14A.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 84-85, 92-93. ISBN 83-11-07162-4.