Węglan amonu
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
(NH4)2CO3 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
96,09 g/mol | ||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
bezbarwny krystaliczny proszek[1] | ||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||
Inne aniony | |||||||||||||||||||||||||
Inne kationy | |||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Węglan amonu, (NH4)2CO3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy węglanów, sól kwasu węglowego i amoniaku.
W temperaturze pokojowej związek ten tworzy bezbarwne kryształy rozpuszczalne w wodzie. Jest nietrwały, w temperaturze 58 °C ulega rozkładowi na (NH3, CO2 i H2O), dzięki czemu znajduje zastosowanie jako środek spulchniający ciasta i wypieki (proszek do pieczenia)[4][5]. Stosowany jest również jako środek gaśniczy i przeciwpożarowy, odczynnik laboratoryjny oraz w mieszaninach chłodzących, farbiarstwie i garbarstwie[5].
Węglan amonu można otrzymać przez przepuszczanie dwutlenku węgla przez wodę amoniakalną lub przez sublimację mieszaniny siarczanu amonu i węglanu wapnia[5]:
- (NH4)2SO4 + CaCO3 → CaSO4 + (NH4)2CO3↑
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4–46, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ Węglan amonu (nr A9516) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2015-05-30]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Węglan amonu (nr A9516) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2015-05-30]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Inorganic Chemistry. James House (red.). Wyd. 2. Elsevier, 2013, s. 257. ISBN 978-0-12-385110-9.
- ↑ a b c Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. The McGraw-Hill Companies, 2003, s. 30. ISBN 0-07-049439-8.