İçeriğe atla

Winston Churchill

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi
"Churchill" buraya yönlendirilmektedir. Diğer kullanımlar için Churchill (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Winston Churchill
Churchill, 1941
Birleşik Krallık Başbakanı
Görev süresi
26 Ekim 1951 - 7 Nisan 1955
Hükümdar VI. George
II. Elizabeth
Yerine geldiği Clement Attlee
Yerine gelen Anthony Eden
Görev süresi
10 Mayıs 1940 - 26 Temmuz 1945
Hükümdar VI. George
Yerine geldiği Neville Chamberlain
Yerine gelen Clement Attlee
Muhafazakâr Parti Lideri
Görev süresi
9 Kasım 1940 - 6 Nisan 1955
Yerine geldiği Neville Chamberlain
Yerine gelen Anthony Eden
Kişisel bilgiler
Doğum Winston Leonard Spencer-Churchill
30 Kasım 1874(1874-11-30)
Blenheim Palace, Woodstock, Oxfordshire,
İngiltere, Birleşik Krallık
Ölüm 24 Ocak 1965 (90 yaşında)
28 Hyde Park Gate, Londra, Birleşik Krallık
Partisi Muhafazakâr (1900-04, 1924-64)
Liberal (1904-24)
Evlilik(ler) Clementine Hozier
Çocuk(lar) Diana
Randolph
Sarah
Marigold
Mary
Mesleği Asker, siyasetçi
Dini Anglikan
Ödülleri Nobel Edebiyat Ödülü (1953)
Askerî hizmeti
Bağlılığı  Birleşik Krallık
Hizmet yılları 1895-1900, 1902-24
Rütbesi Yarbay
Birimi  Britanya Ordusu
Çatışma/savaşları I. Dünya Savaşı
II. Dünya Savaşı

Sir Winston Leonard Spencer Churchill[a] (30 Kasım 1874 - 24 Ocak 1965) (Nişanları: KG, OM, CH, TD, DL, FRS, RA), 1940-1945 ve 1951-1955 dönemi Birleşik Krallık Başbakanı. II. Dünya Savaşı sırasında Birleşik Krallık'ın başında bulunmuştur. Savaşın ardından 5 Mart 1946'da ABD'nin Missouri eyaletinin Fulton kentindeki Westminster Kolejinde verdiği söylevle "Demir Perde" teriminin benimsenmesini sağlamış ve Soğuk Savaş'ın habercisi olarak tanımlanmıştır.[2]

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

30 Kasım 1874'te, Randolph Churchill ve Amerikalı eşi Jennie Jerome'un oğlu olarak dünyaya geldi. 1895'te Kraliyet Harp Okulunu bitirdi ve orduya girdi. Boer Savaşı'nda esir düştü ve kaçarak millî kahraman haline geldi. On ay sonra, Muhafazakâr Parti'den milletvekili seçildi.

1904'te Liberal Parti'ye girdi. 1911'de Bahriye Nazırı oldu. Başarılı siyasi kariyeri 1915 Gelibolu yenilgisinden sonra düşüşe geçti. Sadece donanmayla Çanakkale Boğazı'nın geçilebileceği, ardından da rahatça İstanbul’a ulaşılabileceği konusundaki ısrarcı tavrı, Türklerin umulandan çok daha başarılı bir savunma yapması; müttefik ordusunun tarihi yenilgisine yol açtı. Bu başarısızlığın mimarı olarak nitelendirilen Churchill, Britanya halkı karşında çok zor bir durumda kaldı ve muhaliflerinin de zorlamasıyla görevinden ayrıldı. Ancak 1917'de Cephane Bakanlığı'na ve Harbiye Bakanlığı'na getirildi. 1924'te tekrar Muhafazakâr Parti'ye girerek Maliye Bakanı oldu (1924-1929).

1939'da bir kez daha Bahriye Nazırlığına ve 1940'ta Neville Chamberlain'ın yerine başbakanlığa getirildi. II. Dünya Savaşı'nda izlediği savaş politikası ve Roosevelt ile kurduğu iyi ilişkiler onu Britanya tarihinin en önemli devlet adamları arasına soktu. Yine bu dönemde Müttefik Devletlerin Balkanlar'a kaydırmaya çalıştığı strateji konusunda Ruslarla çalıştı. Ancak SSCB'nin burada hakim duruma geçmesinden de çekiniyordu. Bu yüzden savaşın başından itibaren stratejik önemi büyük olan Türkiye'yi savaşa sokmaya çalıştı. Kahire ve Adana'da Türk yöneticileriyle bu konuda yaptığı görüşmelerde, Türkiye'nin istediği askeri yardımı vermeye de yanaşmadı. Savaş sonrası Avrupa ülkelerinin birleşmesini sağlayan NATO, Avrupa Konseyi gibi kurumların oluşması için büyük çaba gösterdi. 1951 seçimlerinde tekrar iktidara geldi. 1955'te görevlerini aynı zamanda yeğeni Clarissa Churchill'in eşi olan Anthony Eden'e bırakarak siyasetten çekildi.

Son yıllarını daha çok yazarak ve resim yaparak geçirdi. 1953 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandı. 1963’te Amerikan Devleti, kendisine onursal vatandaşlık verdi. 1965 yılında, 91 yaşında inme nedeniyle öldü ve Blenheim Palace'a[3] gömüldü.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocukluğu ve eğitimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill, 30 Kasım 1874'te ailesinin atalarından kalma evi olan Oxfordshire'daki Blenheim Sarayı'nda doğdu.[4] Marlborough Düklerinin doğrudan soyundan gelen ailesi, İngiliz aristokrasisinin en üst düzeylerindendi. Babası Lord Randolph Churchill, 1873'te milletvekili seçildi. Annesi Jennie, zengin bir Amerikalı iş adamı olan Leonard Jerome'un kızıydı.

1876'da Churchill'in dedesi John Spencer-Churchill, o zamanlar Birleşik Krallık'ın bir parçası olan İrlanda Genel Valisi olarak atandı bunun sonucunda aile İrlanda'nın başkenti Dublin'e taşındı. Aile Dublin'de yaşarken Winston Churchill'in erkek kardeşi Jack (John Strange Spencer) Churchill doğdu. Kardeşlere dadıları olan Elizabeth Everest baktı.

Jennie Spencer Churchill, iki oğlu Jack (solda) ve Winston (sağda) ile 1889'da.

Churchill yatılı okumaya yedi yaşında Berkshire, Ascot'taki St George's okulunda başladı.[5] 1884'te, akademik performansının arttığı Hove'daki Brunswick Okuluna transfer oldu.[6] Nisan 1888'de 13 yaşındayken Harrow Okulu'nun giriş sınavını kıl payı geçti. Babası onun askeri bir kariyere hazırlanmasını istedi ve bu nedenle Harrow'daki son üç yılı ordu formundaydı. Sandhurst Kraliyet Askeri Akademisi'ne kabul edilmek için iki başarısız girişimden sonra üçüncü kez başarılı oldu. Eylül 1893'ten itibaren süvari askeri öğrencisi olarak kabul edildi.[6] Babası, Churchill'in Sandhurst'deki işini bitirmesinden kısa bir süre sonra Ocak 1895'te öldü.[6]

Küba, Hindistan ve Sudan: 1895-1899

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şubat 1895'te Churchill, Aldershot merkezli İngiliz Ordusu'na 4. Kraliçe'nin Kendi Hussars alayında ikinci bir teğmen olarak görevlendirildi.[6] Askerî harekâta tanık olmaya istekli olarak, kendisini bir savaş bölgesine göndermek için annesinin nüfuzunu kullandı. 1895 sonbaharında, o ve o zamanlar bir alt sınıf olan arkadaşı Reggie Barnes, bağımsızlık savaşını gözlemlemek için Küba'ya gitti ve bağımsızlık savaşçılarını bastırmaya çalışan İspanyol birliklerine katıldıktan sonra çatışmalara dahil oldu.[6] Churchill New York'a gitti ve Amerika Birleşik Devletleri hayranlığıyla annesine "Amerikalıların ne kadar olağanüstü insanlar olduğunu" yazdı.[6] Hussar'larla birlikte Ekim 1896'da Bombay'a gitti.[6] Bangalore'da yaşadı, 19 ay boyunca Hindistan'da kaldı, Kalküta'yı üç kez ziyaret etti ve Haydarabad ve Kuzey Batı Sınırına seferlere katıldı.

Hindistan'da Churchill, Plato, Edward Gibbon, Charles Darwin ve Thomas Babington Macaulay gibi bir dizi yazarı okuyarak[7] kendi kendine eğitim projesine başladı. Kitaplar, yurtdışında sık sık yazışmalar yaptığı annesi tarafından kendisine gönderildi. 1898 tarihli bir mektubunda, dini inançlarına atıfta bulunarak, "Hristiyan veya diğer herhangi bir dini inancı kabul etmiyorum" dedi.[8] Churchill, İngiltere Kilisesi'nde vaftiz edilmişti, ancak daha sonra anlattığı gibi, gençliğinde şiddetli bir Hristiyanlık karşıtı evre geçirdi ve bir yetişkin olarak agnostikti. Kuzenlerinden birine yazdığı başka bir mektupta, dinden "lezzetli bir narkotik" olarak bahsetti ve Protestanlığı Roma Katolikliğine tercih ettiğini çünkü bunu "Akla bir adım daha yakın" hissettiğini ifade etti.[6]

Churchill, 1895'te

İngiliz parlamento işleriyle ilgilenen,[9] kendisini "isim dışında her şeyiyle Liberal" ilan ederek, Liberal Parti'nin İrlanda iç yönetimine verdiği desteği asla destekleyemeyeceğini de sözlerine ekledi.[10] Bunun yerine, Muhafazakar Parti'nin Tory demokrasi kanadıyla ittifak kurdu ve bir eve ziyarette, partinin Bath'taki Primrose League için ilk halka açık konuşmasını yaptı. Reformist ve muhafazakar bakış açılarını harmanlayarak, kadınların oy hakkına karşı çıkarken laik, mezhepsel olmayan eğitimin desteklenmesini destekledi.

Churchill, Hindistan'ın kuzeybatısındaki Swat Vadisi'ndeki Mohmand isyancılarına karşı yürüttüğü kampanyada Bindon Blood'ın Malakand Saha Gücü'ne katılmaya gönüllü oldu. Ekim 1897'de Bangalore'a döndü ve orada olumlu eleştiriler alan ilk kitabı The Story of the Malakand Field Force'u yazdı. Ayrıca tek kurgu eseri olan, bir Ruritan aşk hikâyesi olan Savrola'yı yazdı.[11] Churchill, kendisini tamamen meşgul etmek için, Roy Jenkins'in "bütün alışkanlığı" dediği şey olarak yazmayı, özellikle de görevde olmadığı zaman siyasi kariyeri olarak benimsedi. "Siyah köpeği" olarak adlandırdığı, tekrarlayan depresyona karşı ana koruyucusuydu.[12]

Churchill, Londra'daki bağlantılarını kullanarak General Kitchener'in Sudan'daki kampanyasına 21. Lancers alt stajyeri olarak katıldı ve ayrıca The Morning Post'ta gazeteci olarak çalıştı. 2 Eylül 1898'de Omdurman Muharebesi'nde çarpıştı. Ekim ayında, Churchill İngiltere'ye döndü ve Kasım 1899'da yayınlanan kampanyanın bir anlatımı olan "The River War"u yazmaya başladı; bu sırada ordudan ayrılmaya karar verdi.[13]

2 Aralık 1898'de Churchill, askeri işini halletmek ve 4. Hussars'tan istifasını tamamlamak için Hindistan'a gitti. Zamanının çoğunu orada, ilgilendiği tek top sporu olan polo oynayarak geçirdi. Hussar'lardan ayrıldıktan sonra, 20 Mart 1899'da Bombay'dan yola çıktı, siyasette kariyer yapmaya kararlıydı.[14]

Siyaset ve Güney Afrika: 1899-1901

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill, 1900'de, Parlamento'ya ilk seçildiği sıralarda.

Parlamento kariyeri arayan Churchill, Muhafazakar toplantılarda konuştu ve Lancashire, Oldham'daki Haziran 1899 ara seçiminde partinin iki parlamento adayından biri olarak seçildi.[15] Churchill, Oldham'da kampanya yürütürken kendisinden "Muhafazakar ve Demokrat" olarak bahsetti.[6] Oldham koltukları daha önce Muhafazakarlar tarafından tutulmuş olsa da, sonuç dar bir Liberal zaferdi.[10]

İngiltere ile Boer Cumhuriyetleri arasındaki İkinci Boer Savaşı'nın patlak vereceğini öngören Churchill, James Nicol Dunn'ın editörlüğünde Morning Post için gazeteci olarak Güney Afrika'ya yelken açtı. Ekim ayında, Colenso'ya gitmeden önce Ladysmith yakınlarındaki çatışma bölgesine gitti, ardından Boer birlikleri tarafından kuşatıldı. Treni Boer topçu bombardımanıyla raydan çıktıktan sonra, savaş esiri (POW) olarak yakalandı ve Pretoria'daki bir Boer POW kampında hapsedildi. Aralık ayında, Churchill hapishaneden kaçtı (onu esir alan kişilerden yük trenlerine binip bir madende saklanarak kaçtı). Sonunda Portekiz Doğu Afrika'da güvenli bir yere ulaştı. Kaçışı büyük ilgi gördü.[kaynak belirtilmeli]

Ocak 1900'de, Güney Afrika Hafif Süvari alayında teğmen olarak kısa bir süre orduya yeniden katıldı ve Redvers Buller'in Ladysmith Kuşatması'nı hafifletmek ve Pretoria'yı almak için verdiği savaşa katıldı.[16] Her iki yerdeki ilk İngiliz birlikleri arasındaydı. O ve kuzeni 9. Marlborough Dükü, 52 Boer hapishane kampı gardiyanının teslim olmasını talep etti ve kabul etti.[kaynak belirtilmeli] Savaş boyunca, Boer karşıtı önyargıları alenen cezalandırdı, onlara "cömertlik ve hoşgörü" ile muamele edilmesini istedi[17] ve savaştan sonra İngilizleri zaferde cömert olmaya çağırdı.[18] Temmuz ayında teğmenliğinden istifa ederek İngiltere'ye döndü. Morning Post yazıları Londra olarak Pretoria üzerinden Ladysmith'e yayınlanmış ve çok satmıştı.

Churchill, Londra'nın Mayfair bölgesinde altı yıl boyunca üs olarak kullanılmak üzere bir daire kiraladı. Ekim 1900 genel seçimlerinde yine Muhafazakar adaylardan biri olarak Oldham'da durdu ve 25 yaşında Parlamento üyesi oldu.[6] Kasım ayında İngiltere, Amerika ve Kanada'da bir konferans turunun odak noktası haline gelen Güney Afrika deneyimleri hakkında bir kitap olan Ian Hamilton'un Mart[19] adlı kitabını yayınladı. Milletvekillerine maaş ödenmemişti ve tur mali bir ihtiyaçtı. Amerika'da Churchill, Mark Twain, Başkan McKinley ve Başkan Yardımcısı Theodore Roosevelt ile bir araya geldi; Roosevelt ile iyi geçinemedi. Daha sonra 1901 baharında Paris, Madrid ve Cebelitarık'ta daha fazla konferans verdi.

Liberal Parti: 1904-1908

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill ve Alman Kaiser II.Wilhelm, 1906'da Silezya'da Breslau yakınlarında bir askeri manevra sırasında.

Aralık 1905'te Balfour başbakanlıktan istifa etti ve Kral VII. Edward, yerine Liberal lider Henry Campbell-Bannerman'ı göreve getirdi. Campbell-Bannerman, Avam Kamarası'nda çalışan çoğunluğu güvence altına almayı ümit ederek, Ocak 1906'da liberallerin kazandığı genel bir seçim çağrısında bulundu. Churchill, Manchester Kuzey Batı koltuğunu kazandı.[6] Aynı ay, babasının biyografisi yayınlandı;[20] 8.000 £ avans aldı.[10] Genelde iyi karşılandı.[21] Liberal Alexander MacCallum Scott tarafından yazılan Churchill'in ilk biyografisi de bu sırada yayınlandı.

Yeni hükûmette, Churchill, talep ettiği küçük bir bakanlık görevi olan Sömürge Dairesi için Dışişleri Bakan Yardımcısı oldu. Koloniler için Dışişleri Bakanı Victor Bruce, Elgin'in 9. Kontu ile çalıştı ve Edward Marsh'ı sekreteri olarak aldı; Marsh, 25 yıl boyunca Churchill'in sekreteri olarak kaldı. Churchill'in ilk görevi Transvaal için bir anayasa hazırlanmasına yardımcı olmaktı ve Orange Free State'de bir hükûmetin kurulmasını denetlemeye yardım etti. Güney Afrika ile uğraşırken İngilizler ve Boer arasında eşitliği sağlamaya çalıştı. Ayrıca, Güney Afrika'da Çinli sözleşmeli işçilerin kullanımının aşamalı olarak kaldırılacağını duyurdu; o ve hükûmet ani bir yasağın kolonide çok fazla üzüntüye neden olacağına ve ekonomiye zarar verebileceğine karar verdiler.

Askerlik hizmeti, 1915-1916

[değiştir | kaynağı değiştir]

25 Kasım 1915'te Churchill, milletvekili olarak kalmasına rağmen hükûmetten istifa etti. Asquith, İngiliz Doğu Afrika Genel Valisi olarak atanma talebini reddetti.[6]

Churchill, Orduya katılmaya karar verdi ve Batı Cephesi'ndeki 2. Grenadier Muhafızlarına katıldı. Ocak 1916'da yarbaylığa terfi etti ve 6. Kraliyet İskoç Silahlılarının komutasına verildi. Bir süre eğitim aldıktan sonra tabur, Belçika Cephesi'nin Ploegsteert yakınlarındaki bir bölümüne taşındı. Üç aydan fazla bir süredir, hiçbir Alman saldırısı olmamasına rağmen sürekli bombardımana maruz kaldılar. Churchill, 9. Marlborough Dükü'nün kurmay subayı kuzeninin ziyareti sırasında aralarına büyük bir şarapnel parçası düştüğünde ölümden kıl payı kurtuldu. Mayıs ayında, 6. Royal Scots Fusiliers, 15. Bölümde birleştirildi. Churchill yeni bir komuta talep etmedi, bunun yerine aktif hizmetten ayrılma iznini aldı.[6][22]

Churchill, Avam Kamarası'na döndüğünde savaş meseleleri hakkında konuştu ve zorunlu askerlik hizmetinin İrlandalıları da kapsayacak şekilde genişletilmesi, askerlerin cesaretinin daha fazla tanınması ve askerler için çelik miğferlerin tanıtılması çağrısında bulundu.

Lloyd George hükûmeti: 1916-1922

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mühimmat Bakanı: 1917-1919

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 1916'da Asquith, Başbakanlıktan istifa etti ve yerine, Mayıs 1917'de Churchill'i Fransız savaş çabalarını teftiş etmesi için gönderen Lloyd George geçti. Temmuz ayında, Churchill, Mühimmat Bakanı olarak atandı. Clyde boyunca cephane fabrikalarındaki grevin sona ermesini çabucak müzakere etti ve mühimmat üretimini artırdı. Haziran 1918'de grevcileri askere almakla tehdit ederek ikinci grevi bitirdi. Churchill, Avam Kamarası'nda, bazı İngiliz kadınlara oy kullanma hakkı veren 1918 Halkın Temsili Yasasını desteklemek için oy kullandı. Kasım 1918'de, Mütarekeden dört gün sonra, Churchill'in dördüncü çocuğu Marigold doğdu.[23][24]

Churchill, Ekim 1918'de Georgetown'ın Glasgow yakınlarındaki dolgu fabrikasında kadın işçilerle buluşur.

Savaş ve Hava Devlet Bakanı: 1919-1921

[değiştir | kaynağı değiştir]

Savaş sona erdiğinde, Lloyd George 14 Aralık 1918 Cumartesi günü yapılan oylama ile genel seçim çağrısı yaptı. Seçim kampanyası sırasında Churchill, demiryollarının kamulaştırılması, tekeller üzerinde denetim, vergi reformu ve gelecekteki savaşları önlemek için bir Milletler Cemiyeti kurulması çağrısında bulundu. Dundee milletvekili olarak geri döndü ve Muhafazakarlar çoğunluğu kazanmasına rağmen, Lloyd George Başbakan olarak kaldı. Ocak 1919'da Lloyd George, Churchill'i hem Savaştan Sorumlu Devlet Bakanı hem de Hava Dışişleri Bakanı olarak atadı.[25]

Churchill, İngiliz Ordusunun terhis edilmesinden sorumluydu ancak Lloyd George'u, Ren'in İngiliz Ordusu[20] için bir milyon asker bulundurmaya ikna etmesine rağmen Churchill, yenilgiye uğramış Almanya'ya karşı sert tedbirlere karşı çıkan az sayıdaki hükûmet figürlerinden biriydi ve yeni kurulan Sovyet Rusya'nın tehditlerine karşı bir siper olarak gerekli olabileceği konusunda uyarıda bulunarak Alman Ordusunun terhis edilmesine karşı uyarıda bulundu. Vladimir Lenin'in Rusya'daki yeni Komünist Parti hükûmetinin açık sözlü bir muhalifiydi. Başlangıçta, Rus İç Savaşı'nda[26] anti-Komünist Beyaz güçlere yardım etmek için İngiliz birliklerinin kullanılmasını destekledi, ancak kısa süre sonra İngiliz halkının onları eve getirme arzusunu fark etti.

İrlanda Bağımsızlık Savaşı'nda, İrlandalı devrimcilerle savaşmak için askeri Black ve Tans'ın kullanılmasını destekledi.[27] Irak'taki İngiliz birlikleri Kürt isyancılarla çatıştıktan sonra, Churchill iki filoya hardal gazı ile donatılmalarını önererek "inatçı yerlilere ağır yaralanmalara yol açmadan cezalandırılmalarını" önerdi.[28] Daha genel olarak, Irak'ın işgalini İngiltere için bir kanal olarak gördü ve başarısız bir şekilde, hükûmetin merkezi ve kuzey Irak'ın kontrolünü Türkiye'ye geri vermesini önerdi.[29]

Koloniler için Dışişleri Bakanı: 1921-1922

[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill, Şubat 1921'de Koloniler için Dışişleri Bakanı oldu. Ertesi ay resimlerinin ilk sergisi yapıldı; Paris'te, Churchill'in bir takma adla sergilediği bir gösteri. Mayıs ayında annesi öldü, ardından Ağustos ayında kızı Marigold geldi.

Churchill, Sinn Féin liderleriyle müzakerelere katıldı ve Anglo-İrlanda Antlaşması'nın hazırlanmasına yardım etti. Başka yerlerde, Orta Doğu’yu işgal etmenin maliyetini düşürmekten sorumluydu ve Irak’ta I. Faysal ve Ürdün’den kardeşi I. Abdullah’ın yerleştirmelerinde yer aldı. Churchill, Siyonizmin destekçisi olarak, Filistin'e[30] Yahudi göçünü yasaklamak için bir Arap Filistin dilekçesini reddettiği Zorunlu Filistin'e gitti. 1921 Jaffa isyanlarının ardından bazı geçici kısıtlamalara izin verdi.[10]

Parlamento Dışı: 1922-1924

[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill, sonraki altı ayın çoğunu Cannes yakınlarındaki Villa Rêve d'Or'da geçirdi ve kendisini anılarını resmetmeye ve yazmaya adadı. Savaşın otobiyografik tarihini The World Crisis yazdı. İlk cilt Nisan 1923'te, geri kalanı ise sonraki on yıl boyunca yayınlandı.

1923 genel seçimleri çağrıldıktan sonra, yedi Liberal dernek Churchill'den aday olmasını istedi ve Leicester West'i seçti, ancak o koltuğu kazanmadı. Ramsay MacDonald liderliğindeki bir İşçi Partisi hükûmeti iktidara geldi. Churchill, Muhafazakar-Liberal koalisyon tarafından yenileceklerini ummuştu. MacDonald hükûmetinin Sovyet Rusya'ya borç verme kararına şiddetle karşı çıktı ve bir İngiliz-Sovyet Antlaşması'nın imzalanmasından korktu.

19 Mart 1924'te, İşçi Partisi'ne verilen Liberal destekten yabancılaşan Churchill, Westminster Abbey ara seçiminde bağımsız bir anti-sosyalist aday olarak durdu, ancak yenildi. Mayıs ayında, Liverpool'daki Muhafazakar bir toplantıda konuştu ve artık Liberal Parti'nin Britanya siyasetinde yeri olmadığını ilan etti. Liberallerin, Emeği durdurmak ve "sosyalizmin başarılı bir şekilde yenilgisini" garantilemek için Muhafazakârları desteklemesi gerektiğini söyledi. Temmuz ayında Muhafazakar lider Stanley Baldwin ile 29 Ekim'de yapılacak bir sonraki genel seçimde Muhafazakar aday olarak seçileceği konusunda anlaştı. Churchill, Epping'de durdu, ancak kendisini bir "Anayasacı" olarak nitelendirdi. Muhafazakarlar galip geldi ve Baldwin yeni hükûmeti kurdu. Churchill'in finans veya ekonomi alanında hiçbir geçmişi olmamasına rağmen, Baldwin onu Maliye Bakanı olarak atadı.[31]

Amiralliğin İlk Lordu: Eylül 1939 - Mayıs 1940

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sahte Savaş ve Wilfred Operasyonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiltere'nin Almanya'ya savaş ilan ettiği 3 Eylül 1939'da Chamberlain, Churchill'i Amiralliğin Birinci Lordu olarak atadı ve Chamberlain'ın savaş kabinesine katıldı. Churchill daha sonra Amirallik Kurulunun Filoya bir sinyal gönderdiğini iddia etti: "Winston geri döndü". First Lord olarak Churchill, İngiliz kuvvetlerinin tek önemli eyleminin denizde olduğu sözde "Sahte Savaş" sırasında en yüksek profilli bakanlardan biriydi. Churchill, 13 Aralık 1939'daki River Plate Muharebesi'nden sonra coşkuluydu ve daha sonra mürettebatı "parlak bir deniz savaşı" için tebrik ederek ve soğuk, karanlık bir kışta yaptıklarının İngiliz kalbinin kırışıklarını "ısıttığını" söyleyerek mürettebatı evlerinde karşıladı. 16 Şubat 1940'ta Churchill, HMS Cossack muhribinin Yüzbaşı Philip Vian'a Norveç sularında Alman ikmal gemisi Altmark'a binmesini ve Amiral Graf Spee tarafından yakalanan 300 İngiliz mahkûmu kurtarmasını emretti. Konuşmalarıyla desteklenen bu eylemler, Churchill'in itibarını önemli ölçüde artırdı.[32]

Baltık Denizi'ndeki Alman deniz faaliyetleri konusunda endişeliydi ve başlangıçta oraya bir deniz kuvveti göndermek istedi, ancak kısa süre sonra bu, Norveç sularını madencilik ve Narvik'ten Almanya'ya demir cevheri sevkiyatını durdurmak için Wilfred Operasyonu kod adlı bir plana dönüştürüldü. Madencilik konusunda hem savaş kabininde hem de Fransız hükûmeti arasında anlaşmazlıklar vardı. Sonuç olarak Wilfred, Almanya'nın Norveç'i işgalinden önceki gün 8 Nisan 1940'a ertelendi.

Norveç Tartışması ve Chamberlain'in istifası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill, Lord Halifax ile 1938'de

Müttefikler Almanların Norveç'i işgalini engelleyemedikten sonra, Avam Kamarası, hükûmetin savaşı yönetmesi konusunda 7-9 Mayıs tarihleri arasında açık bir tartışma düzenledi. Bu, Norveç Tartışması olarak bilinmeye başladı ve parlamento tarihindeki en önemli olaylardan biri olarak biliniyor.[33] İkinci gün (8 Mayıs Çarşamba), İşçi Partisi muhalefeti, aslında Chamberlain hükûmetine güvensizlik oyu olan bir bölünme çağrısında bulundu. Churchill'e Meclisin her iki tarafında da hatırı sayılır destek vardı, ancak bir hükûmet üyesi olarak, onun adına konuşmak zorunda kaldı. Kendi prestijine zarar vermeden hükûmeti savunmak zorunda olduğu zor bir duruma sokan tartışmayı sona erdirmesi için çağrıldı. Hükûmet oylamayı kazanmasına rağmen, ulusal bir hükûmetin kurulması çağrıları arasında çoğunluğu büyük ölçüde azaldı.[34]

10 Mayıs'ın erken saatlerinde Alman kuvvetleri, Fransa'ya saldırılarının başlangıcı olarak Belçika, Lüksemburg ve Hollanda'yı işgal etti. Bölünme oylamasından bu yana, Chamberlain bir koalisyon kurmaya çalışıyordu, ancak İşçi Cuma günü öğleden sonra, başka bir Muhafazakarı kabul etmelerine rağmen, onun liderliğinde hizmet etmeyeceklerini açıkladı. Yalnızca iki aday Churchill ve Dışişleri Bakanı Lord Halifax'tı. Konu daha önce 9’da Chamberlain, Halifax, Churchill ve hükûmet Şefi Whip David Margesson arasındaki bir toplantıda tartışılmıştı. Halifax, Lordlar Kamarası'nın bir üyesi olarak etkili bir şekilde yönetemeyeceğini kabul etti ve bu nedenle Chamberlain, Kral'a Başbakan olan Churchill'i göndermesini tavsiye etti. Churchill daha sonra, artık tüm sahne üzerinde yetkiye sahip olduğu için derin bir rahatlama duygusu hissettiğini yazdı. Kendisinin kaderle yürüdüğüne ve şimdiye kadarki hayatının "bu saate ve bu davaya hazırlık" olduğuna inanıyordu.[35][36][37]

Başbakan: 1940-1945

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: İkinci Dünya Savaşı'nda Winston Churchill

Dunkirk'ten Pearl Harbor'a: Mayıs 1940 - Aralık 1941

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs ayında, Churchill birçok Muhafazakâr ve muhtemelen İşçi Partisi'nin çoğu için hala genel olarak popüler değildi. Chamberlain, sağlık durumunun istifaya zorladığı Ekim ayına kadar Muhafazakar Parti lideri olarak kaldı.

Başbakanlığına, Chamberlain'i Konseyin Lord Başkanı olarak, İşçi Partisi lideri Clement Attlee'yi Lord Privy Seal olarak (daha sonra Başbakan Yardımcısı olarak), Halifax'ı Dışişleri Bakanı olarak ve İşçi Arthur Greenwood'u dışişleri bakanı olarak içeren beş kişilik bir savaş kabinesi kurarak başladı. Uygulamada, bu beşi toplantıların çoğuna katılan hizmet şefleri ve bakanlar tarafından artırıldı. Savaş ilerledikçe kabinenin boyutu ve üyelikleri değişti, en önemli atamalardan biri, önde gelen sendikacı Ernest Bevin'in Çalışma ve Ulusal Hizmet Bakanı olarak atanmasıydı. Savaşın kovuşturulmasından sorumlu tek bir bakanın bulunmadığına dair önceki eleştirilere yanıt olarak, Churchill, onu İngiliz tarihinin en güçlü savaş zamanı Başbakanı yaptı. Özellikle İç Cephede hayati işlevleri yerine getirmek için dışarıdan uzmanları hükûmete çağırdı. Bunlar arasında, hükûmetin bilimsel danışmanı olan Lord Beaverbrook ve Frederick Lindemann gibi kişisel arkadaşlar vardı.

Potsdam Konferansı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill, Potsdam Konferansı'nda, Temmuz 1945.

Churchill, savaş sonrası Potsdam Konferansı'nda Büyük Britanya'nın temsilcisiydi ve oturumlarına sadece Dışişleri Bakanı olarak Eden değil, aynı zamanda Attlee'nin Temmuz genel seçimlerinin sonucuna kadar eşlik etti. Seçim hesapları için İngiltere'ye dönmeden önce dokuz günde dokuz oturuma katıldılar. Potsdam, Churchill için kötü gitti. Eden daha sonra, hazırlıksız ve ayrıntılı olduğunu söyleyerek performansını "dehşet verici" olarak nitelendirdi. Churchill, Çinlileri üzdü, Amerikalıları kızdırdı ve direneceği varsayılan Stalin tarafından kolayca yönetildi.[12]

Genel seçim, Temmuz 1945

[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill, parti siyasetine başvurarak ve İşçi Partisi'ni karalamaya çalışarak seçim kampanyasını yanlış idare etti. 4 Haziran'da, bir radyo yayınında bir İşçi Partisi hükûmetinin gündemini uygulamak için "bir çeşit Gestapo" ya ihtiyaç duyacağını söyleyerek ciddi bir siyasi gaf gerçekleştirdi. Kötü bir şekilde geri tepti ve Attlee ertesi gün yayınladığı yanıtında şöyle diyerek siyasi sermaye yaptı: "Dün gece duyduğumuz ses Bay Churchill'e aitti, ama akıl Lord Beaverbrook'du". Jenkins, bu yayının "Attlee yapımı" olduğunu söylüyor.[38]

Seçim günü 5 Temmuz olmasına rağmen, yurtdışında görev yapanların oylarının toplanması gereği 26 Temmuz'a kadar seçim sonuçları belli olmadı. Clementine ve kızı Mary, Churchill'in Essex'teki yeni seçim bölgesi olan Woodford'da sayımdaydılar ve onunla öğle yemeğinde buluşmak için Downing Caddesi'ne dönmüşlerdi. Woodford'daki büyük partiler Churchill'e karşı çıkmadı, ancak tek bir bağımsız aday üzerindeki çoğunluğu beklenenden çok daha azdı.

O öğleden sonra Churchill'in doktoru Lord Moran (bu yüzden daha sonra Hayatta Kalma Mücadelesi adlı kitabında yazdı) İngiliz halkının "nankörlüğü" konusunda onunla dertleşti ve Churchill şöyle yanıt verdi: "Ben buna öyle demezdim. çok zor zamanlardı". Seçimi kaybeden, Britanya halkının kişisel desteğine sahip olmasına rağmen, o akşam Başbakanlıktan istifa etti ve yerine ilk çoğunluk İşçi Partisi hükûmetini oluşturan Attlee geçti. Churchill'in yenilgisi için pek çok neden verildi; bunların arasında, savaş sonrası reform arzusunun halk arasında yaygın olması ve Britanya'yı savaşta yöneten adamın, ulusu barış içinde yönetecek adam olarak görülmemesi yer alıyordu.

1951-1955 Dönemi Başbakanlığı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill, Kraliçe II. Elizabeth, Prens Charles ve Prenses Anne ile, 10 Şubat 1953.

Muhafazakarlar, Ekim 1951'de 17 sandalyelik çoğunluk ile genel seçimi kazandılar ve Churchill, 5 Nisan 1955'teki istifasına kadar görevde kalarak yeniden Başbakan oldu. Nihayet halefi olan Eden, Churchill'in görev süresi boyunca meşgul olduğu portföy olan Dış İlişkiler'e iade edildi. Geleceğin Başbakanı Harold Macmillan, Churchill'in tek gerçek ev meselesi olan, yılda 300.000 yeni ev inşa etme taahhüdüyle birlikte, Konut ve Yerel Yönetim Bakanı olarak atandı. Hedefe ulaştı ve Ekim 1954'te Savunma Bakanlığına terfi etti.

Sonunda istifa için sağlık sorunları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Churchill göreve geldiğinde neredeyse 77 yaşındaydı ve sağlığı iyi değildi. Aralık ayına gelindiğinde, VI. George, Churchill'in düşüşünden endişe duymaya başladı ancak Kral'ın da kendi ciddi sağlık sorunları vardı ve 6 Şubat'ta öldü. Churchill, II.Elizabeth ile yakın bir arkadaşlık kurdu. Mayıs 1953'teki taç giyme töreninden sonra emekli olacağı yaygın bir şekilde bekleniyordu, ancak Eden ciddi bir şekilde hastalandıktan sonra, Churchill Dışişleri Bakanlığı'nı devralarak kendi sorumluluklarını artırdı. Eden yıl sonuna kadar aciz kaldı ve bir daha asla tam anlamıyla iyileşmedi.

23 Haziran 1953 akşamı, Churchill ciddi bir felç geçirdi ve bir yandan kısmen felç oldu. Eden iyi olsaydı, Churchill'in başbakanlığı büyük olasılıkla sona erecekti. Konu gizli tutuldu ve Churchill iyileşmek için Chartwell'e gitti. Kasım ayına kadar tamamen iyileşmişti. Nisan 1955'te Başbakan olarak emekli oldu ve yerine Eden geçti.

Ölümü, cenazesi ve anıtları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Churchill'in Bladon'daki St Martin Kilisesi'ndeki mezarı.

Churchill, 12 Ocak 1965'te son kez felç geçirdi. Yaklaşık iki hafta sonra, babasının ölümünün yetmişinci yıldönümü olan 24'ünde öldü. Altı gün sonra 30 Ocak'ta, 1898'de W.E. Gladstone'dan bu yana kraliyet vatandaşı olmayan bir kişi için bir devlet cenazesi düzenlendi.

Churchill'in cenazesinin planlanması 1953'te "Umut Değil Operasyonu" kod adıyla başlamıştı ve ayrıntılı bir plan 1958'e kadar oluşturulmuştu. Tabutu Westminster Hall'da üç gün boyunca eyalette yattı ve cenaze töreni St Paul Katedrali'nde yapıldı. Daha sonra tabut tekneyle Thames Nehri boyunca Waterloo İstasyonu'na götürüldü ve oradan özel bir trenle Bladon'daki St Martin Kilisesi'ndeki aile arsasına, Blenheim Sarayı'ndaki doğum yerinin yakınına götürüldü.[39]

Dünya çapında çok sayıda anıt Churchill'e adanmıştır. Parlamento Meydanı'ndaki heykelinin açılışı 1973'te dul eşi Clementine tarafından yapıldı. Londra'nın başka yerlerinde, savaş zamanı Kabine Savaş Odaları, Churchill Müzesi ve Kabine Savaş Odaları olarak yeniden adlandırıldı. Churchill College, Cambridge, Churchill'in ulusal anıtı olarak kuruldu.

Amerika Birleşik Devletleri onursal vatandaşlığı verilen sekiz kişiden biridir. Amerika Birleşik Devletleri Donanması, 1999'da yeni bir Arleigh Burke sınıfı destroyeri USS Winston S. Churchill olarak adlandırarak onu onurlandırdı. Kuzey Amerika'daki diğer anıtlar arasında, 1946 "Demir Perde" konuşmasını yaptığı Fulton, Missouri'deki Ulusal Churchill Müzesi; Alberta, Edmonton'un merkezindeki Churchill Meydanı; ve yine Alberta'da, Lake Louise'in kuzeybatısındaki bir dağ silsilesi olan Winston Churchill Range, 1956'da Churchill'den sonra yeniden adlandırıldı.

Ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Spencer Churchill olarak iki soyadı olmasına rağmen (tiresiz), Churchill soyadı ile tanınır.[1]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Price, Bill (2009). Winston Churchill: War Leader. Harpenden: No Exit Press. s. 12. ISBN 978-18-42433-22-5.  Churchill'in babası Spencer-Churchill'deki tireyi kaldırmıştır.
  2. ^ International Churchill Society sitesinde söylevin tam metni 7 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 10 Mayıs 2021 tarihinde erişilmiştir
  3. ^ "Blenheim Palace". 7 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2007. 
  4. ^ Jenkins 2001, s. 5.
  5. ^ Addison, Paul (2005). Churchill : the unexpected hero. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-927934-9. OCLC 56880258. 
  6. ^ a b c d e f g h i j k l m Gilbert, Martin (1991). Churchill : a life. Londra: Heinemann. ISBN 0-434-29183-8. OCLC 27434589. 
  7. ^ "Author Index". Vaccine. 19 (23-24): I-X. 2001. doi:10.1016/s0264-410x(01)00095-0. ISSN 0264-410X. 
  8. ^ Gilbert., Yanow, (1991). The fingerprints of light, star stuff, and people. [National Aeronautics and Space Administration, Jet Propulsion Laboratory]. OCLC 26058656. 
  9. ^ P., Jenkins, Stephen (2001). Why Are Child Poverty Rates Higher in Britain Than in Germany? A Longitudinal Perspective. Working Paper. Distributed by ERIC Clearinghouse. OCLC 1062902108. 
  10. ^ a b c d I., Stern, David (2014). Climate change and the world economy. Edward Elgar Pub. Ltd. ISBN 978-1-78471-053-8. OCLC 1018081831. 
  11. ^ Roberts, Jeanne Addison (1980). "Shakespeare in Washington, D. C." Shakespeare Quarterly. 31 (2): 206. doi:10.2307/2869532. ISSN 0037-3222. 
  12. ^ a b Jenkins, Roy (2002). Churchill. Londra: Pan Books. ISBN 0-330-48805-8. OCLC 50232043. 
  13. ^ Haffner, Jon (2014). "Legers egenbehandling – riktig eller galt?". Tidsskrift for Den norske legeforening. 134 (22): 2133-2133. doi:10.4045/tidsskr.14.1268. ISSN 0029-2001. 
  14. ^ Jenkins, Gareth (Ocak 2001). "Introduction". The Adelphi Papers. 41 (337): 5-8. doi:10.1080/05679320108449651. ISSN 0567-932X. 
  15. ^ Jenkins, Gilbert (Şubat 1994). "Oil Pricing Updated". Energy Exploration & Exploitation. 12 (1): 103-104. doi:10.1177/014459879401200114. ISSN 0144-5987. 
  16. ^ Fleischman, Debra (Mart 1991). "Experts Suggest Ways to Help Children Cope with War". Journal of School Health. 61 (3): 121-122. doi:10.1111/j.1746-1561.1991.tb05999.x. ISSN 0022-4391. 
  17. ^ Martin., Gilbert, (1991). Zsidó történelmi atlasz. Gondolat. ISBN 963-282-617-5. OCLC 908936037. 
  18. ^ C., Mills, Terence (c. 2016). Economic forecasting : an Edward Elgar research review. Edward Elgar Publishing Limited. ISBN 978-1-78471-892-3. OCLC 988142085. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2021. 
  19. ^ Scott., Murray, T. (1998). Adult literacy in OECD countries : technical report on the first international Adult Literacy Survey. U.S. Dept. of Education, Office of Educational Research and Improvement, National Center for Education Statistics. OCLC 48117076. 
  20. ^ a b Lawall, Gilbert; Hurst, Andre (Ocak 1970). "Apollonios de Rhodes, maniere et coherence". The American Journal of Philology. 91 (1): 114. doi:10.2307/293412. ISSN 0002-9475. 
  21. ^ Jenkins, Marian (Ekim 1962). "BulletinsandPamphlets". Childhood Education. 39 (2): 102-103. doi:10.1080/00094056.1962.10726991. ISSN 0009-4056. 
  22. ^ scientifique., Rowe, Gilbert T.. Éditeur scientifique. Pariente, Vita. Éditeur scientifique. Langway, C. C.. Éditeur (1992). Deep-sea food chains and the global carbon cycle : [proceedings of the NATO Advanced Research Workshop on Deep-Sea Food Chains : their relation to the global carbon cycles, College Station, Texas, April 2-6, 1991]. Kluwer academic publ. ISBN 0-7923-1608-8. OCLC 496104215. 
  23. ^ R., Brooks, Mary. Classics in port policy and management. ISBN 978-1-78471-421-5. OCLC 1113826096. 
  24. ^ "Calendar". Computers & Security. 10 (4): 379-380. Haziran 1991. doi:10.1016/0167-4048(91)90114-s. ISSN 0167-4048. 
  25. ^ Rhodes, J.M. (Ocak 1991). "X-Ray fluorescence analysis in the geological sciences: Advances in methodology". Geochimica et Cosmochimica Acta. 55 (1): 404-405. doi:10.1016/0016-7037(91)90431-4. ISSN 0016-7037. 
  26. ^ Rhodes, A (18 Kasım 1911). "James Caldwall, artist". Notes and Queries. s11-IV (99): 405-405. doi:10.1093/nq/s11-iv.99.405b. ISSN 1471-6941. 
  27. ^ Johnson, Charles N. (1991). "California Checklist". California History. 70 (1): 126-127. doi:10.2307/25158562. ISSN 0162-2897. 
  28. ^ "Calendar". Solar Physics. 135 (2): 424-425. Ekim 1991. doi:10.1007/bf00147514. ISSN 0038-0938. 
  29. ^ Spinoza., Tanenhaus, David (2008). Encyclopedia of the Supreme Court of the United States. Macmillan Reference USA. ISBN 978-0-02-866129-2. OCLC 299578163. 14 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2021. 
  30. ^ Freebody, Peter; Luke, Allan; Gilbert, Pam (1991). "Reading Positions and Practices in the Classroom". Curriculum Inquiry. 21 (4): 435. doi:10.2307/1180176. ISSN 0362-6784. 
  31. ^ Hooke, James F. (Ağustos 1970). "Rating Delinquent Behavior". Psychological Reports. 27 (1): 155-158. doi:10.2466/pr0.1970.27.1.155. ISSN 0033-2941. 
  32. ^ "Announcement". Histochemistry. 95 (6): 634-634. Nisan 1991. doi:10.1007/bf00266752. ISSN 0301-5564. 
  33. ^ "news in brief". Nature. 412 (6847): 576-577. Ağustos 2001. doi:10.1038/35088208. ISSN 0028-0836. 
  34. ^ JENKINS, B. G. (Nisan 1879). "Cape Diamonds". Nature. 19 (495): 582-582. doi:10.1038/019582c0. ISSN 0028-0836. 
  35. ^ editor., Kinney, Arthur F., 1933- editor. Hopper, Thomas Warren,. A new companion to Renaissance drama. ISBN 978-1-118-82403-0. OCLC 979562827. 
  36. ^ "Special Announcement". Robotica. 19 (5): 592-592. 29 Ağustos 2001. doi:10.1017/s0263574701003915. ISSN 0263-5747. 
  37. ^ Ash, C. (23 Eylül 2005). "MEDICINE: New Routes to Drugs". Science. 309 (5743): 1967b-1967b. doi:10.1126/science.309.5743.1967b. ISSN 0036-8075. 
  38. ^ Encyclopedia of the Supreme Court of the United States. David Spinoza Tanenhaus, Gale. Detroit: Macmillan Reference USA. 2008. ISBN 978-0-02-866129-2. OCLC 299578163. 
  39. ^ Sattinger, Michael (c. 2016). Income distribution : an Edward Elgar Research Review. Cheltenham, UK: Edward Elgar Publishing Limited. ISBN 978-1-78536-083-1. OCLC 988120817. 

Genel

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisöz'de Winston Churchill ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
Siyasi görevi
Önce gelen:
Herbert Gladstone 		Birleşik Krallık İçişleri Bakanı
1910-1911 		Sonra gelen:
Reginald McKenna
Önce gelen:
Reginald McKenna 		Amirallik Birinci Lordu
1911-1915 		Sonra gelen:
Arthur Balfour
Önce gelen:
Philip Snowden 		Birleşik Krallık Maliye Bakanı
1924-1929 		Sonra gelen:
Philip Snowden
Önce gelen:
James Stanhope 		Amirallik Birinci Lordu
1939-1940 		Sonra gelen:
Albert Victor Alexander
Önce gelen:
Yeni makam 		Birleşik Krallık Savunma Bakanı
1940-1945 		Sonra gelen:
Clement Attlee
Önce gelen:
Neville Chamberlain 		Birleşik Krallık Başbakanı
1940-1945 		Sonra gelen:
Clement Attlee
Önce gelen:
Manny Shinwell 		Birleşik Krallık Savunma Bakanı
1951-1952 		Sonra gelen:
Harold Alexander
Önce gelen:
Clement Attlee 		Birleşik Krallık Başbakanı
1951-1955 		Sonra gelen:
Anthony Eden
Parti siyasi görevi
Önce gelen:
Neville Chamberlain 		Muhafazakâr Parti Lideri
1940-1955 		Sonra gelen:
Anthony Eden


"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Winston_Churchill&oldid=34139687" sayfasından alınmıştır