Сеткавы пратакол
Се́ткавы пратако́л — набор правіл, які дазваляе ажыццяўляць злучэнне і абмен данымі паміж двума і больш падключанымі да сеткі прыладамі.
Розныя пратаколы даволі часта апісваюць толькі розныя бакі аднаго тыпу сувязі; узятыя разам, яны ўтвараюць стэк пратаколаў. Назвы «пратакол» і «стэк пратаколаў» таксама паказваюць на праграмнае забеспячэнне, якім рэалізуецца пратакол.
Новыя пратаколы для Інтэрнэту вызначаюцца IETF, а іншыя пратаколы — IEEE або ISO. ITU-T займаецца тэлекамунікацыйнымі пратаколамі і фарматамі.
Найболей распаўсюджанай сістэмай класіфікацыі сеткавых пратаколаў з'яўляецца так званая мадэль OSI, у адпаведнасці з якой пратаколы падзяляюцца на 7 узроўняў па сваім прызначэнні — ад фізічнага (фарміраванне і распазнаванне электрычных або іншых сігналаў) да прыкладнога (API для перадачы інфармацыі праграмамі).
Некаторыя сеткавыя пратаколы
[правіць | правіць зыходнік]- SPX
- TCP
- UDP (Unreliable/User Datagram Protocol)
- SCTP
- RDP (Reliable Data Protocol)
- RUDP (Reliable User Datagram Protocol)
- RTCP
- binkp
- DHCP (у мадэлі OSI размяшчаюць на транспартным узроўні)
- FTP
- Finger
- DNS
- Gnutella
- Gopher
- HTTP
- HTTPS
- IMAP
- IRC
- XMPP
- LDAP
- NTP
- NNTP
- POP3
- RDP (Remote Desktop Protocol)
- SSH
- SMTP
- Telnet
- SNMP