Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.
Η ανισότητα ισχύει για κάθε συνάρτηση που ικανοποιεί τις συνθήκες του εσωτερικού γινομένου και επομένως δίνει ως πόρισμα πολλές ανισότητες. Για παράδειγμα, για και το ευκλείδειο εσωτερικό γινόμενο[5]:32[6]:198[7]:83
η ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς δίνει ότι για κάθε και ισχύει ότι
Διατύπωση
Μία συνάρτηση είναι εσωτερικό γινόμενο ενός διανυσματικού χώρου με σώμα (για ή ), αν ικανοποιεί τις εξής τρεις συνθήκες:
για κάθε με .
για κάθε .
για κάθε και .
H ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς δίνει ότι για κάθε
όπου και και ότι η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν τα διανύσματα και είναι συγγραμικά, δηλαδή για κάποιο .
Απόδειξη
Υπάρχουν πολλές αποδείξεις για αυτή την ανισότητα.[1]: 12-16 Παρακάτω δίνεται μία απόδειξη που δουλεύει μόνο για πραγματικούς χώρους και μία που δουλεύει για κάθε διανυσματικό χώρο με εσωτερικό γινόμενο.
Απόδειξη για πραγματικούς χώρους
Έστω . Θεωρούμε το διάνυσμα για τυχόν . Από τις ιδιότητες του εσωτερικού γινομένου
.
Επεκτείνοντας το αριστερό μέλος χρησιμοποιώντας τις ιδιότητες του εσωτερικού γινομένου
Όταν (δηλαδή όταν ) τo δεξί μέλος είναι ένα τριώνυμο του και για να είναι πάντα μη-αρνητικό πρέπει να έχει διακρίνουσα. Επομένως,
.
Αναδιατάσσοντας και παίρνοντας την τετραγωνική ρίζα και στα δύο μέλη,
,
που είναι η ζητούμενη ανισότητα. Επομένως, μένει να ελέγξουμε την περίπτωση , η οποία προκύπτει άμεσα καθώς και τα δύο μέλη της ανισότητας είναι μηδέν.
Γενική απόδειξη
Ξεκινάμε με την παρατήρηση ότι για κάθετα διανύσματα, δηλαδή με , ισχύει ότι
Τώρα θα αποδείξουμε την ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς για κάθε . Αν , τότε και τα δύο μέλη της ανισότητας είναι μηδέν, επομένως ισχύει άμεσα. Διαφορετικά, θεωρούμε το διάνυσμα
Αναδιατάσσοντας, λαμβάνουμε την ζητούμενη ανισότητα
Επίσης, η ισότητα από την (1) ισχύει αν και μόνο αν, δηλαδή ανν
,
δηλαδή ανν τα διανύσματα είναι συγγραμικά.
Πορίσματα
Τριγωνική ανισότητα
Η ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να αποδείξει την τριγωνική ανισότητα σε χώρους με εσωτερικό γινόμενο.[2]: 19 Θεωρούμε , τότε
όπου χρησιμοποιήσαμε ότι για κάθε μιγαδικό αριθμό το πραγματικό του μέρος είναι μικρότερο από την απόλυτη τιμή του, .
Χρησιμοποιώντας την ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς,
Παίρνοντας την τετραγωνική ρίζα και στα δύο μέλη, καθώς είναι μη-αρνητικά, λαμβάνουμε
Ειδικές περιπτώσεις
Ευκλείδειος χώρος
Για το ευκλείδειο εσωτερικό γινόμενο
η ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς δίνει ότι για κάθε και ισχύει ότι
Ανισότητα με ολοκληρώματα
Για το εσωτερικό γινόμενο δύο συναρτήσεων που είναι ολοκληρώσιμες στο που ορίζεται ως
η ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς δίνει ότι[8]:Ανισότητα (C), σελ. 4[7]: 91
Η ανισότητα αυτή αναφέρεται ως ανισότητα Μπουνιακοφκι-Σβαρτς.
Εφαρμόζοντας την ανισότητα αυτή στις τυχαίες μεταβλητές και , λαμβάνουμε ότι ο συντελεστής συσχέτισης ικανοποιεί[13]
καθώς
Γεωμετρία
Στον Ευκλείδειο χώρο , για δύο διανύσματα και την γωνία μεταξύ των δύο διανυσμάτων, ισχύει ότι
.
Σε η γωνία δύο μη μηδενικών διανυσμάτων ορίζεται από τον παραπάνω τύπο. Δηλαδή η γωνία μεταξύ του και ορίζεται ως[2]: 28 [3]: 157
.
Για να έχει νόημα αυτός ο ορισμός, πρέπει
το οποίο προκύπτει από την ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς.
Ιστορία
Η ανισότητα για το και το ευκλείδειο εσωτερικό γινόμενο εμφανίζεται σε εργασία του Ωγκυστέν-Λουί Κωσύ.[9]: Θεώρημα 16, σ. 455 Η ανισότητα για τα ολοκληρώματα εμφανίζεται με την μοντέρνα της μορφή σε εργασία του Μπουνιακόφσκι.[8]: Ανισότητα (C), σελ. 4 Η ανισότητα για δύο ολοκληρώματα εμφανίζεται σε εργασία του Χέρμαν Σβαρτς και κάνει χρήση της απόδειξης που γενικεύεται για κάθε πραγματικό διανυσματικό χώρο με εσωτερικό γινόμενο.[14] Διάφορες εργασίες κοιτάνε την ιστορία αυτής της ανισότητας και μελετούν τις γενικεύσεις της.[7]: Κεφάλαιο 4 [15][16]
Παραπομπές
↑ 1,01,11,2Steele, J. Michael (2004). The Cauchy-Schwarz master class : an introduction to the art of mathematical inequalities. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN9780511817106.
↑Αναστόπουλος, Χάρις. «Κβαντική Θεωρία»(PDF). Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο Πατρών. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022.
↑Kolmogorov, A. N. (1970). Introductory real analysis. New York: Dover Publications. ISBN978-0-486-61226-3.
↑Zeitz, Paul (1999). The art and craft of problem solving. New York: John Wiley. ISBN0-471-13571-2.
↑ 7,07,17,2Mitrinović, D. S.· Pečarić, J. E.· Fink, A. M. (1993). Classical and new inequalities in analysis. Dordrecht: Kluwer Academic. ISBN978-0-7923-2064-7.
↑ 9,09,1Cauchy, A.-L. (1821). «Sur les formules qui résultent de l'emploie du signe et sur > ou <, et sur les moyennes entre plusieurs quantités». Cours d'Analyse, 1er Partie: Analyse Algébrique 1821; OEuvres Ser.2 III 373-377.
↑Casella, George· Berger, Roger L. (2002). Statistical Inference (2η έκδοση). Cengage Learning. ISBN978-81-315-0394-2.
↑Feller, William (1950). An introduction to probability theory and its applications Volume I (3η έκδοση). Wiley.